London, Edinburgh en de Highlands

Hallooooooo:)

Het is al een tijdje geleden dat ik wat heb geschreven. Dit was vooral omdat ik niets interessants te vertellen had. School gaat zijn gangetje en ik heb twee weken terug een tussenrapport gekregen. Nou, ik kan jullie vertellen dat ik er eigenlijk niet beter voor had kunnen staan. Al mijn (voorspelde) cijfers zijn A’s, wat het hoogste is wat je kunt behalen.

17 Oktober ben ik een dagje naar Canterbury geweest met Arianna. We hebben het stadje wat verkent en geluncht met pizza.

Afgelopen week, van 24 oktober tot en met 1 november, had ikhalf term (herfstvakantie dus) en ik heb niet stilgezeten. Nee, mijn vakantie was behoorlijk gevuld.

De eerste zaterdag van de vakantie ben ik naar Londen geweest. Niet alleen hoor, de groep bestond uit Arianna, Alina, Annika, Otilia, de gastvader van Annika & Otilia en Gill.
Eenmaal aangekomen in Londen zijn we naar Trafalgar Square gelopen en hebben we daar zo’n sightseeing bus genomen. De bus ging over de Tower Bridge, wat er best wel vet uitzag, waarna we zijn uitgestapt en vervolgens met de boot verder gingen. Al varende over de Theems kwamen we langs de London Eye en verschillende gebouwen en vlak voor de Big Ben zijn we van de boot gegaan.
Ik zal wat leuke foto’s invoegen die we gemaakt hebben:DDe rest zal onder het kopje ‘Foto’s‘ verschijnen.

Helaas begon het te regenen halverwege de dag, maar ja, het blijft natuurlijk Engeland en we zijn niet gemaakt van suiker.
We hebben daarna de bus genomen naar Picadilly Circus en Covent Garden en we zijn uiteindelijk weer met de trein naar huis gegaan. Het was een hele gezellige dag met zijn allen! Ik wil absoluut nog vaker naar Londen, om dingen te bekijken en zeker ook eens om te shoppen. Het is alleen wel jammer dat de treinkaartjes niet goedkoop zijn. Naar Canterbury met de trein is iets meer dan 5 pond voor mij, maar de langzame trein naar Londen was al meer dan 14 pond. Pfff.

De volgende dag was het zondag, de grote dag! Ik zou om elf uur vertrekken met de trein richting Edinburgh. Ik was wel een beetje zenuwachtig, omdat ik van station moest wisselen midden in Londen, maar dit was uiteindelijk nergens voor nodig. Het was namelijk super makkelijk te vinden. De treinreis was ongeveer vijf en een half uur, maar ik heb me wat proberen te vermaken met het luisteren van muziek en het lezen van een boek.
Eenmaal aangekomen in Edinburgh kon ik eerst de goede weg naar het hostel niet vinden, maar door mijn geweldige kaartlees-kunsten ben ik niet gigantisch verdwaald en heb ik het uiteindelijk toch kunnen vinden. Helaas voelde ik me in het begin nogal eenzaam en alleen. Er waren twee overheersende nationaliteiten, Duitsers en Italianen, en zij leken elkaar allemaal al te kennen vanuit hun organisatie. Iedereen praatte ook continu in zijn eigen taal, en ik was de enige Nederlander, waardoor ik een beetje buiten de boot viel.
Maar wees gerust, na de eerste dag voelde ik me al veel meer op mijn gemak en leerde ik wat meer mensen kennen. Ik ben de dagen daarna vooral opgetrokken met twee Franstalige Belgische meisjes en soms nog met twee Duitse meisjes.

Maandag hebben we Edinburgh bekeken en zijn we naar twee musea geweest.Het eerste museum was Camera Obscura en het was best wel leuk! Het draaide vooral om gezichtsbedrog en veel dingen kon je uitproberen. Ten slotte mochten we ook in de bovenste toren, waar je een heel mooi uitzicht had over Edinburgh!

Het tweede museum was het National Museum of Scotland en ze hadden allemaal verschillende dingen tentoongesteld. Het museum was echt gigantisch, dus ik heb lang niet alles gezien.

‘s Avonds heb ik met Ginger en Marine (de Belgische meisjes) wat gegeten in een pub, wat erg gezellig was. Nou ja, ‘s avonds… Het was nog geen zes uur toen we binnen stapten, maar om zeven uur moesten we weer bij het hostel zijn. We zouden namelijk een ‘Witchery Tour’ doen. Ik wist niet goed wat ik me hierbij voor moest stellen en aangezien ik nogal een schijtluis ben, was ik een beetje bang voor wat er komen ging. Gelukkig viel het allemaal heel erg mee! Onze tourguide was een man die ergens in 1800 was opgehangen, maar tegenwoordig door Edinburgh dwaalde als geest. Hij vertelde over de heksen in Edinburgh en hoe zij allemaal vermoord werden en andere feitjes over het leven in Edinburgh een paar eeuwen geleden, terwijl we door het oude deel van de stad liepen. Soms kwam er uit een donker steegje een skelet tevoorschijn rennen of een dode monnik, maar ik heb alle schrikmomenten overleefd.

Dinsdag zijn we na het ontbijt in de bus gestapt. Op naar de Highlands! Je merkte trouwens direct dat we de Highlands naderden, want op een of andere manier werd de lucht opeens donkerder en donkerder en was de omgeving gehuld in mist. Maar het had ook wel iets magisch en speciaals.
Onze eerste stop was de whiskey distilleerderij in Pitlochry. Hier kregen we een rondleiding en werd uitgelegd hoe ze de whiskey maakten. Ook mochten we, de 18-jarigen, een klein glaasje proeven aan het einde. Vervolgens hebben met zijn vijven (de Belgen, de Duitsers en ik) gezellig geluncht in een restaurantje in Pitlochry.

Na de lunch zijn we weer de bus ingedoken en verder gereden naar Blair Castle. Het kasteel was erg groot en had dertig kamers die we allemaal hebben bekeken. Het is inmiddels herfst en de bomen buiten het kasteel hadden allemaal een prachtige gele/bruine/rode kleur. Een beekje kabbelde voor het kasteel langs en al met al was dit een prachtig tafereel. Om alles nog af te maken kwam er een jongeman naar buiten in Schotse kledij met zijn doedelzak. Schotser dan dit kun je het niet krijgen, denk ik.

Aan het einde van de middag zijn we doorgereden naar Inverness. Hier was namelijk ons tweede hostel, waar we de nacht zouden doorbrengen. We hebben gegeten in het hostel en zijn vervolgens de stad wat gaan verkennen. Helaas was het al redelijk laat (7/8 uur), dus op de supermarkt na was er vrijwel niets meer open.

De volgende dag moesten we na het ontbijt al onze spullen weer inpakken, uitchecken en weer de bus in. We zijn naar Loch Ness gereden en halverwege het meer konden we even uit de bus om foto’s te maken. Het meerleek eindeloos door te gaan in de verte en de zon scheen precies door het wolkendek heen, wat een prachtig uitzicht gaf.
En ja, ik heb het monster gezien hoor!;)

‘s Middags zijn we in een kabelbaan naar 650 meter hoogte gegaan, op de helling van de Aonach Mor, vlakbij het dorpje Fort William. Helaas regende het en waaide het nogal hard. Ik ben nog net niet de berg afgeblazen! Het uitzicht was verder wel erg mooi, ondanks het slechte weer en ik heb genoten van de omgeving.

Het hostel waar we aan het eind van de middag in belanden was nogal klein vergeleken met de eerdere hostels en de wc’s en vooral de douches waren ook niet echt je van het maar vooruit, het was maar voor één nachtje. We overnachtten in Fort William, wat nogal een klein dorpje is. Het regende overigens nog steeds en volgens mama regent het altijd in Fort William, dus daar moesten we ons maar bij neerleggen. We zijn de souvenirwinkeltjes maar wat ingedoken en ik heb nog een ijsje gekocht. Ja, in de kou en de regen, waarom niet?!
Met Ginger, Marine, Andzelika (Duits meisje) ben ik ‘s avonds naar een pub in Fort William geweest om wat te eten en rond 9 uur ben ik met Ginger en Marine nog wat wezen drinken in een cafeetje. Het was een erg gezellige avond met zijn allen!

Donderdagochtend hadden Ginger en ik met onze gekke kop de wekker om 6 uur gezet, omdat we wilden douchen. We zouden pas moeten ontbijten om 8 uur, 2 uur later dus. Alleen… Er waren maar twee douches voor 20/30 meisjes, dus we dachten slim te zijn en gewoon heel vroeg te gaan douchen. Nou ja, er was niemand om 6 uur dus dat was wel een goed plan. Maar om 7 uur was er nog steeds niemand, dus we hadden net zo goed een uur later op kunnen staan. Oeps.

De bus leidde ons deze dag naar Glencoe. Ik heb eigenlijk niet meer te zeggen danwauw,want wat was de natuur daar overweldigend mooi! Echt, zo bijzonder.

Ik heb nog een paar andere leuke foto’s, maar die staan nog bij een meisje op de camera. Die zal ik dus later plaatsen!

Na een lange tijd van de natuur te hebben genoten, zijn we naar Stirling gereden om daar te gaan lunchen. Aangezien Stirling behoorlijk veel groter is dan bijvoorbeeld Pitlochry en Fort William hadden we eindelijk een grote keuze voor onze lunch.
Het was eerst de bedoeling dat we tot 5 uur in Stirling bleven, vervolgens teruggingen naar Edinburgh en daarnadirect naar het restaurant zouden lopen, maar we wilden graag langer in Edinburgh rondlopen. Dus zodoende. We zijn om 3 uur uit Stirling vertrokken en hadden daardoor nog 2 uur de tijd om Edinburgh verder te verkennen en wat te shoppen.
We kwamen weer in het hostel terecht waar we de eerste nacht ook hadden geslapen, wat overigens echt een verademing was. Ik sliep met Ginger, Marine, Andzelika en Anne (ja, nog een Duits meisje) op een kamer voor zes personen en we hadden alle ruimte van de wereld. Inclusief eigen douche en wc. Joepie!

Die avond hadden we een afscheidsdiner in de Pizza Express. Het was een leuke avond, al waren we allemaal behoorlijk gesloopt.

Na het ontbijt de volgende ochtend vertrokken Andzelika en Anne naar het vliegveld. Zij wonen namelijk in Ierland. Ginger, Marine en ik hebben onze koffers ingepakt en hebben de hele kamer uitgekamd op zoek naar verloren spullen. Ik geloof dat ik niets heb laten liggen in Edinburgh. Hoop ik.
Mijn trein zou om 12 uur vertrekken, dus zijn we met zijn drieën nog even door het winkelcentrum gelopen. Toen hebben we toch echt afscheid van elkaar genomen en begon mijn lange, zesuur durende reis terug naar Ashford.

Al met al kijk ik terug op een zeer geslaagd reisje! Hoe vaak we wel niet tegen elkaar gezegd hebben dat we in Edinburgh willen wonen… Ja, ik vind het echt een ontzettend leuke stad. En de Highlands zijn echt prachtig. De bergen, de beekjes en watervalletjes overal, de kleuren van het landschap, het feit dat het allemaal oneindig door lijkt te gaan in de verte… Ik wil zeker nog een keer terug. We hebben wel ontzettend veel geluk gehad met het weer. Zoals ik al zei, regende het de hele middag in Fort William, maar dat was eigenlijk ook de enige keer dat het regende. Het was soms mistig en bewolkt, maar ik heb zelfs helblauwe lucht en zon gezien!

Dit is wel een erg fotorijke blogpost geworden, maar dat vinden jullie vast niet erg! En nee, ik heb de spelling en grammatica niet gecheckt en ik merk dat ik steeds vaker Engelse en Nederlandse uitdrukkingen door elkaar haal, dus excusez-moi.

Sing it out
Boy, you’ve got to see what tomorrow brings
Sing it out
Girl, you’ve got to be what tomorrow needs
For every time that they want to count you out
Use your voice every single time you open up your mouth

Zoek de verschillen

Good morning/afternoon/evening!

Dit wordt een beetje een andere blog dan normaal. Ik ga namelijk wat verschillen noemen die me echt opgevallen zijn hier in vergelijking met Nederland.
Maar eerst... Wat leuke dingen die ik afgelopen twee weken heb gedaan!

School is nog steeds school en de lesdagen tot 15:35 uur zijn best wel vermoeiend. Ik haal best wel goede cijfers op de toetsen hier en daar ben ik best wel trots op. Afgelopen week kreeg ik nog twee A's voor wiskunde terug. Ja, ja zelfs een A voor statistiek, ik had alles goed! Het begint nu wel echt druk te worden, want elke dag heb ik wel een toets en sommige dagen heb ik er zelfs twee. De toetsen zijn hier niet zoals in Nederland gewoon een lesuur, maar vaak een kwartiertje tot een half uur. Niet zo leukals je heel veel moet leren en dan zo'n lullig toetsje krijgt, maar goed.

Vorige week zaterdag (26 september) zijn Arianna en ik een dagje naar Folkestone geweest. We wilden graag wat meer zien dan alleen het centrum van Ashford en we wilden graag naar de zee, dus huppakee. 's Ochtends zijn we naar het busstation gelopen en toen hebben we een busreis van een uur gemaakt door het Engelse landschap. Het was een dubbeldekker en we zijn lekker bovenin helemaal vooraan gaan zitten. De busreis vond ik al een hele belevenis. We kwamen door allemaal kleine superschattige dorpjes en de omgevingwas echt mooi. De bussen zijn hier overigens wel echt krakkemikkig; ze kraken echt van alle kanten. De bus ging echt over smalle wegen en door straten waar bij ons nooit een bus langs zou gaan. Soms waren de bushaltes maar 100 meter uit elkaar, alsof mensen niet een klein stukje verder kunnen lopen.

Het was best wel mooi weer in Folkestone, alleen het waaide redelijk hard aan zee. We hebben even genoten van het uitzicht en de zoute zeelucht opgesnoven.

Daarna zijn we naar het centrum gelopen. Er waren een paar hele leuke straatjes en winkeltjes. Echt zo schattig.
We hebben daar nog watgedronken en een ontzettend lekkere chocolademuffin gegeten in een koffietentje en vervolgens zijn we nog wat winkels ingedoken. En nee, ik heb niks gekocht, zelfs niet gepast. Oeps.

Meer foto's heb ik onder het kopje 'Foto's' geplaatst!

Gisteren (3 oktober) zijn Arianna en ik nog even naar het centrum geweest om te 'meeten' met Alina. Alina is één van de Duitse meisjes van Gills organisatie die we een paar week terug in de Designer Outlet hebben ontmoet. We zijn even wat winkels ingedoken, op zoek naar leuke kleding (ik heb zowaar een nieuwe broek gekocht) en we hebben nog wat gedronken bij Costa (is een soort EngelseStarbucks geloof ik). Het was weer erg gezellig!

Ik was nog vergeten te melden dat er twee Japanse jongens op bezoek zijn voor twee weken. Aankomende woensdag vertrekken ze weer. Ze gaan naar een taalschool in Canterbury om hun Engels wat bij te spijkeren, wat echt hard nodig is. Het is nogal ongemakkelijk, want ze kunnen haast geen Engels. Een gesprek voeren gaat daarom niet echt en ze antwoorden vaak alleen met: 'yes please' of 'okay, thank you'. Maar goed, ik heb verder niet zoveel last van ze. Ze gaan om 7 uur 's ochtends uit bed en komen om half 6 's avonds pas weer thuis.

Nou... Nu komt het hoor. Laten we beginnen.
Het eerste wat je natuurlijk opvalt als je hier het land binnenkomt is dat men aan de andere, de 'verkeerde', kant van de weg rijdt. Ik ben er nog steeds niet helemaal aan gewend om eerlijk te zijn. Bij het oversteken moet ik altijd tien keer heen en weer kijken voor ik doorheb waar de auto's vandaan komen en ik schrik me soms nog steeds een ongeluk als een auto op een onverwachte plek opduikt, aan de verkeerde kant van de weg. Wat me trouwens echt is opgevallen, de eerste dag al, is dat de richtingaanwijzer hier in de auto net als bij ons gewoon aan de linkerkant van het stuur zit. Het ziet er zo raar en verkeerd uit voor mijn gevoel?

Het eten is hier ook wat anders dan ik gewend ben, wat op zich wel logisch is. Op de een of andere manier lijkt het wel of er hier geen andere groenten bestaan dan wortelen, doperwtjes, broccoli en maïs. We eten voornamelijk aardappelen (in alle mogelijke varianten) met een combinatie van bovenstaande groenten en vlees. Ik heb in de afgelopen maand meer maïs en doperwtjes gegeten dan in mijn hele leven geloof ik. Niet zoveel variatie dus, helaas. Ik hoop dat we de komende maanden wat vaker pasta en rijst gaan eten. De cereals met melk voor het ontbijt zijn hier ook een dingetje, maar ik houd het mooi bij mijn Hollandse bammetje met kaas.
Het is hier trouwens normaal om bij je lunch een zakje chips en een chocoladereep naar binnen te werken en een meisje vond het echt heel raar dat ik geen chips mee naar school had genomen. Uh... Tja.
Ik ga in één van mijn volgende blogs nog wel even verder in op het hele schoolgebeuren hier, want ik vind het best wel interessant.

De wc's zijn hier apart. Of misschien alleen de wc's die ik tot nu toe heb gezien. Alle wc's op school en hier in Gills huis hebben een hendel om door te spoelen. Geen twee knoppen voor veel of weinig water zoals ik dat gewend ben, nee gewoon een hendel die je soms met veel geweld naar beneden moet drukken. Woesh, daar gaat weer 1000000 liter water om een lullig stukje papier weg te spoelen. Beetje jammer :)

Nog zoiets aparts, ze hebben hieroveraltapijt. En dan bedoel ik ook echt overal. Volgens Gill kun je haast geen Engelse slaapkamer vinden zonder tapijt en in de woonkamer ligt er ook nog eens een vloerkleed over het tapijt heen. Zelfs in de klaslokalen ligt er tapijt op de grond! Het is daarom nogal lastig om je stoel naar achteren te schuiven, die blijft namelijk haken...

De elektriciteitsvoorziening is hier toch ook best apart. In Nederland zie je alleen die grote stroompalen en verder zie je niks bovengronds. Geen draden die naar alle huizen lopen en geen kleine houten paaltjes met honderden stroomdraden in elke straat. Hier zie je dat dus wel. En om eerlijk te zijn, vind ik het er soms nogal armoedig en chaotisch uitzien. Het aparte is, is dat dit lang niet in elke wijk zo is.
Ik heb ook het raadsel van de vele schotelantennes ontrafeld (ja papa, let goed op). Als je tv wilt kijken kun je hier kiezen uit twee opties. Je kunt kiezen voor de kabel of voor de schotel. Zo heeft Gill kabeltelevisie en dus geen schotel ergens aan het huis hangen. Vele andere mensen hebben om die reden dus wel een schotel. Maar zoals ik dit al eerder zei over de elektriciteit; ik vind het er soms nogal chaotisch en armoedig uitzien.

Op een of andere manier denk je vaak toch dat Amerika en daarna Engeland vooruitstrevend zijn en ontzettend modern zijn in vergelijking met Nederland, maar dat is vaak niet het geval. Het internet/de wifi is hier lang niet zo snel als bij ons in Nederland en bepaalde andere dingen zijn gewoon nog behoorlijkouderwets.
Toch best raar, hoe ons kleine kikkerlandje toch moderner en vooruitstrevender (is dat een woord?) kan zijn.

Over drie weken is het alhalf term(herfstvakantie), wat betekent dat ik over drie weken al naar Schotland ga! Ik ben nu mijn treinreis aan het plannen en aan het bedenken wat ik mee moet. Ik heb er echt veel zin in! En de zaterdag ervoor gaan we een dagje naar Londen, yesss :D

Breaking out of a town called Suburbia
I remember everybody always saying
"Little brat, must be crazy, never make it
In our vicious little world"
Still I'm leaving
Got a van, got a chance, got my dignity
Got a dream, got a spark, got somewhere to be
Take a breath, say goodbye
To their precious little world
(And say goodbye to me)

School en andere dingen

Hoihoi!

Ik wilde dat ik een megaspannende blog kon schrijven vol met avonturen, maar helaas. Zoveel spannende dingen heb ik hier nog niet gedaan. Ik zal gewoon wat vertellen van de afgelopen twee weken, over school en wat ik verder heb gedaan. Het verhaal is wat langer dan ik van tevoren in gedachte had, mijn excuses.

Ik heb nu twee volle weken school achter de rug en het gaat steeds wat beter. Ik was aan het einde van de eerste week doodmoe, maar nu na de tweede week valt het wel mee. We hebben redelijk wat huiswerk, maar ik heb best wat vrije uren waarin ik in de mediatheek aan het werk ben. Het is dus best goed te doen op dit moment.Het is wel vervelend dat we twee leraren voor elk vak hebben, want ik raak steeds in de war met huiswerk. Dan heb ik het bij een bepaalde dag opgeschreven, maar dan kom ik er later achter dat we die dag wel wiskunde hebben, maar niet die specifieke leraar. Maar dat zal vast wel wennen na een paar weken/maanden.
Zoals ik de vorige keer al zei is biologie schijtsimpel. Ze behandelen nu nieuwe dingen, waarvan ik niet snap dat ze dat nu pas behandelen. Voor mijn gevoel zijn het echt basisdingen die je toch echt nodig hebt om de rest te begrijpen, maar ja. Bij de ene docent hebben we het nog steeds over organellen in cellen. En men kreeg vorige week voor het eerst te horen hoe je millimeter omrekent naar micro- en nanometer en omgekeerd. Ik viel haast ondersteboven van mijn stoel af van de schrik. Bij de andere docent hebben we het nu over koolhydraten, vetten en eiwitten en hoe deze opgebouwd zijn. Aan het begin van de afgelopen lessen hebben we steeds een kleine toets gehad over de aantekeningen en ik heb steeds maar één of twee dingen fout. Voel me echt slim nu.
Scheikunde is ook zoiets aparts. Bij de ene docent doen we nieuwe dingen, ook voor mij, en dat gaat best goed. Maar bij de andere docent hebben we net geleerd om mol om te rekenen naar gram en om de concentratie van een stof uit te rekenen. Ik snap echt niet hoe dat nu pas behandeld wordt, aangezien dit al in klas 3 op het WLG voorbij is gekomen. Wat hebben ze al die andere jaren dan bij scheikunde gedaan?! Ook hoefden ze hier tot Year 11 alleen met kubieke centimeter te rekenen en dus nooit iets om te rekenen en leren ze nu pas om dit om te rekenen naar kubieke decimeter... Nou ja, ik vind het wel oké zo. Ik kan het meisje naast me nu steeds helpen als ze iets niet snapt, en ik snap het zelf ook goed in het Engels.
Wiskunde algebra is ook erg makkelijk. We moeten haakjes wegwerken in formules en omgekeerd en oefenen met de abc-formule. Ik had 11 september een wiskunde toets van een uur en hier heb ik 88% (een A) op gehaald!
Het probleem ligt momenteel meer bij wiskunde statistiek, oeps. In klas 1 of 2 hebben we wel dingen gedaan met tabellen en de mediaan berekenen enzo, maar dat is al zo lang geleden. Ik snap er echt geen hol van. Ik heb het hele hoofdstuk in het boek goed doorgelezen en ik snapte de makkelijke opgaven, maar toen kwam er een ingewikkeldere opgave en nee. Gewoon nee. Statistiek ligt me niet echt, geloof ik. Maar ik ga gewoon veel proberen te oefenen en hopen dat ik het ga snappen.
Psychologie is wel goed te doen en best wel interessant, maar soms ook wel lastig. Het is veel lezen met wat moeilijkere termen dan ik gewend ben. Er stond een Nederlandse onderzoeker in ons boek en toen moest ik van de docent zijn naam uitspreken, zodat zij eindelijk wisten hoe het echt moest. Maar de docent bakte er niet zoveel van. Ook moest ik mijn naam zeggen in het Nederlands, maar de 'a' en de rollende 'r' blijven toch een groot probleem.
Ik begin steeds wat beter mensen te kennen/wat meer met mensen tepraten op school. Er zijn twee groepjes vriendinnen met erg aardige meisjes waar ik nu in de pauze wel eens bij ben. Ook is er een meisje waar ik naast zit tijdens biologie, scheikunde en psychologie en ze is heel aardig. Het is wel lastig, want de meesten kennen elkaar al vijf jaar of soms al vanaf de basisschool. Toch hoop ik wel dat er een groepje is dat me gewoon op wil nemen als hun vriendin. Ik voel me verder best wel op mijn gemak op school en ik kan ook steeds beter mijn weg vinden in het gebouw.

Aan het begin van vorige week (7 september) werd op school steeds omgeroepen dat iedereen zwarte panty's/leggings aan moest onder hun uniform, want de fotograaf zou langs komen. Ik dacht in eerste instantie dat het om de schoolfotograaf ging, maar dat bleek niet het geval te zijn. Er kwam iemand langs tijdens lessen en in de lunchpauze om te filmen en foto's te maken van ons. In de gangen op school hier hangen allemaal gigantische foto's van lachende leerlingen die aan het werk zijn, muziek aan het maken zijn of scheikundige proefjes doen. En hoe spontaan die foto's ook lijken, ze zijn het absoluut niet. Daar kwam ik afgelopen week dus achter. De fotograaf kwam langs tijdens mijn scheikundeles en het was echt heel apart. Onze waterflesjes en etuis moesten van tafel en ik moest mijn vest uit, want dat stond niet netjes. We moesten zogenaamd met elkaar overleggen en opdrachten maken en vervolgens moesten we met de hele klas achterin het lokaal gaan staan en 'proefjes' gaan doen. Lekker geforceerd lachen naar een meisje die met een flesje schudt en vet geïnteresseerd kijken als de kleur veranderd van een stofje. Ahum.
Meneer Hoeksma zou spontaan gaan huilen, aangezien niemand een labjas droeg of ook maar een veiligheidsbril op had...

De mentoruren hier zijn een beetje apart. We moesten op een dag opeens naar buiten en spelletjes gaan doen met een bal. Wat het nut daarvan was weet ik niet. Teambuilding misschien? Gelukkig regende het op dat moment niet. Soms hebben we een assembly indeHall (de aula), waar iemand wat nieuwtjes en bedankjes opleest. Een paar dagen terug hadden we een assembly met iedereen van KK en daar werden de winnaars van de Community day bekend gemaakt. Onze mentorgroep is 2e All-Around geworden, door onze winst bij de quiz en het touwtrekken!
Op vrijdag is het altijd cake-Friday, wat betekent dat een jaarlaag taart en koekjes mee moet nemen naar de mentorles. Verder moeten wij als Year 12 en Year 13 de agenda's en uniformen van de anderen controleren. Ik ben er alleen nog niet helemaal achter wat de reden daarvan is.

Vorig weekend gingen Arianna en ik met Gill mee naar een quizavond op de zaterdag. Deze quiz wordt elk jaar georganiseerd door een theatergroep om geld in te zamelen voor hun voorstelling in februari. We warenmet een vrienden vriendinvan Gill een groepje en blijkbaar ishet de gewoonte om allemaal eten en drinken mee te nemen. De hele tafel stond vol met flessen drinken, dozen koekjes en brownies, chips enzovoort en we konden amper meer ruimte vinden voor het papier waar we de antwoorden op moesten schrijven. Elk groepje had een naam. Zo waren wij 'Them in the corner' en was er ook een groepje die 'We thought it was a disco' heette. Er waren verschillende rondes met algemene kennis, muziek en beroemdheden, maar deze gingen vooral over typisch Engelse dingen en daar weet ik helaas niet heel veel van. Het was een gezellige avond en ons groepje is uiteindelijk als vierdegeëindigd, yes!
De zondag zou een groepje bejaarde vrouwen langs komen voor een traditionele afternoon tea. Gill doet dit als een soort vrijwilligerswerk. Elke maand wordt het groepje bij iemand anders thuis uitgenodigd, omdat ze anders nooit het huis uit gaan en erg eenzaam zijn. Arianna en ik hebben geholpen met het klaarzetten van alles, met het versieren van muffins en vervolgens met het opeten ervan. Gill had namelijk teveel taart en cake en koekjes gebakken en gekocht, dus dat hebben we deze week met zijn allen op zitten peuzelen.

Gisteren had Gillafgesproken met drievan haar studenten. Ze werkt namelijk ook bij een soort uitwisselingsorganisatie en is coördinator vanstudenten hier in de regio. Wij gingen met haar mee, want ze had afgesproken in de Designer Outlet hier. Tweevan haar studenten zit ook bij ons op school, dus henkenden we al een beetje. Het andere meisje gaat naar een andere school, maar daar is ze de enige uitwisselingsstudent, dus Gill wilde dat ze ons leerde kennen. We zijn toen met een groepje van vijf (2 meisjes uit Duitsland, 1 uit Roemenië, Arianna uit Italië en ik) gaan lunchen en vervolgens langs alle winkels gegaan. Het was echt heel gezellig! We hebben nog elkaars nummers uitgewisseld en afgesproken dat we binnenkort eens in een groepje ergens kunnen gaan eten.

Overigens heb ik het eindelijk voor elkaar gekregen om gitaarlessen te regelen! Ik wilde het eerst via school doen, maar de gitaarleraar heeft momenteel geen plek meer. Nu ga ik naar een muziekschool hier ergens in het dorp. Morgen om 17:00 uur is mijn eerste les, al weet ik nog niet waar ik überhaupt heen moet. Ik hoop dat het wat is en dat ik mijn gepingel wat kan verbeteren.
Daarnaast heb ik me afgelopen week ingeschreven voor een tripje naar Schotland! Interstudies, mijn organisatie hier, regelt een paar reisjes tijdens het jaar en tijdens half-term konden we naar Schotland. Het is van 25 tot en met 30 oktober en we gaan naar Edinburgh en de Highlands. Ik moet nog wel even uitzoeken hoe ik in Edinburgh ga komen. Ik kan met het vliegtuig erheen vliegen, maar ik kan ook gewoon met de trein reizen.

Ik had graag wat leuke foto's laten zien, maar ik heb eigenlijk nog helemaal geen foto's gemaakt om eerlijk te zijn. Ben niet zo'n persoon die per se overal foto's van wil maken, dus helaas.

I think I have everything I need
It got dark, but now I think I see
The world around is full of arms still reaching out to me
I hear the notes and belt them back to you
I feel loved
I'm burning like a fuse
I'm not afraid
Cause I know I've got nothing left to lose

De eerste week

Ja, ja. Ik ben inmiddels al een week in Ashford!

Zaterdagochtend zijn we om ongeveer half 7 vertrokken op weg naar Schiphol. Daar heb ik mijn koffer ingecheckt, hebben we nog wat gedronken en toen moest ik toch echt richting de douane.Bij de douane kwam ik nog twee meisjes tegen die ook een Travel Active T-shirt droegen. Zij bleken die dag naar Amerika te vliegen. Helaas vlogen de andere meisjes die naar Engeland gingen eerder of later dan ik. Ik was wel een beetje bang om alleen te vliegen, maar alles is goed gegaan. Bij de douane moest ik in zo'n lichaamsscanner staan en ja hoor, blijkbaar zat er iets bij mijn ene schouder en bij mijn voet. De vrouw die me fouilleerde kon natuurlijk niks vinden, want ik was ook echt van plan om het vliegtuig uit te moorden... Na de paspoortcontrole ben ik het hele vliegveld over gesjeesd naar gate D29, wat weer hartstikke ver weg moest zijn. Daar aangekomen gingen ze net boarden en ik kwam naast een heel aardig Australisch paar te zitten.
We vertrokken een kwartier later (10:45 in plaats van 10:25) en volgens de piloot zou de vlucht maar 45 minuten zijn, maar toch kwam ik een uur later dan gepland pas bij de bagageband weg. Heel gedoe op Gatwick met paspoortcontroles enzo, maar ik heb het allemaal kunnen vinden in mijn eentje.

Dinsdag zou school pas beginnen en dus had Gill bedacht dat we maandag naar Canterbury zouden gaan. Helaas regende en onweerde het de hele ochtend, dus dat plan hebben we maar laten gaan.
Dinsdagochtend moesten we om half 11 op school zijn. Daar ontmoetten Arianna (het Italiaanse meisje) en ik nog andere internationale studenten uit Roemenië en Duitsland. We moesten onze gegevens invullen en allemaal papieren tekenen (er moest zelfs getekend worden voor het feit dat de school me paracetamol zou mogengeven als ik ergens pijn zou hebben) en vervolgens kregen we een rondleiding langs de belangrijke ruimtes en lokalen.
Overal deuren, ruimtes, lokalen, trappen en gangen. De school is echt zó groot, pffff. Overigens hangt er boven elke deur een bordje met de tekst'Walk on the left', alsof de hele school uit buitenlanders bestaat die gewend zijn rechts te lopen...
Ook heb ik mijn rooster gekregen. Het was even puzzelen, maar ik snap eindelijk wat alles betekent. We hebben een A- en een B-week, wat betekent datmijn rooster niet elke week hetzelfde is. Ik heb dus maar vier vakken, want dat is normaal hier. Maar omdat ik maar vier vakken heb en wel elke dag verplicht van 8:45 uur tot en met 15:35 uur op school zit, heb ik zes uur per week een vak. Zes uur per week wiskunde, zes uur per week biologie enzovoort. Ook hebben we twee verschillende docenten voor elk vak en zij behandelen elk een totaal ander onderwerp, lekker ingewikkeld.

(Ps is psychologie, Bi is biologie, Ch is scheikunde en Ms en Mp zijn wiskunde, Ss zijn zelfstandige studie-uren en Mn is het mentoruur)

Woensdag hadden we dan onze 'echte' eerste schooldag. Het was een introductiedag voor Year 12 (ik zit in Year 12, het eerste jaar van sixth form). We kregen eerst een verhaal over hoe belangrijk komende twee jaar zullen zijn en hoe belangrijk de examens zijn voor de universiteit, maar dat is allemaal een beetje langs me heen gegaan. Leerlingen vertelden wat over de activiteiten die je kon doen in school, zoals een debatclub, theater en een gedichtenclubje, en vervolgens gingen we in groepjes een quiz doen. Hierdoor heb ik al wat mensen leren kennen, ze lijken allemaal heel aardig.

Ik vind het nuook nietzo raar meer dat steeds meer mensen in dit land obesitas krijgen en dat Jamie Oliver van die programma's maakt om de lunches op school te veranderen. We kregen een gratis lunch van de school en deze bestond uit een dik stuk pizza, twee kipnuggets of mac&cheese (wat er heel vies uitzag). Daarnaast verkopen ze allemaal stukken cake en taart als dessert. Ja, apart.
Wat me ook is opgevallen is dat ze heel bang zijn voor terroristen die de school binnen kunnen dringen en gaan schieten. Ze zijn de hele ingang van de school aan het verbouwen en de receptie wordt verplaatst, zodat onbekende mensen niet zomaar naar binnen kunnen ende school meer gesloten is.Dit klinkt in mijn oren best raar, omdat de ingang van het WLG gewoon... een open ingang is.

Donderdag was mijn allereerste dag met lessen. Ik was best wel zenuwachtig, maar ik heb het overleefd. Ik had eerst een blokuur psychologie en een mentoruur, vervolgens twee tussenuren en aan het einde van de dag een blokuur biologie. Psychologie was het eerste uur wel leuk en interessant, maar het tweede uur was maar saai. We hebben elke dag het 3e uur een mentorles van 20 minuten met onze mentorgroep. Hier zitten leerlingenin van Year 7 tot en met Year 13. Mijn mentor is heel aardig, dus dat is fijn. Wat we elke dag gaan doen en bespreken weet ik nog niet, maar ja, we zullen zien.
Biologie was best wel saai, oeps. We hadden het over de bouw van planten- en dierlijke cellen, maar dat heb ik al zó vaak behandeld sinds klas 1. Het was alleen in het Engels nu, maar dat was wel goed te doen. Er is wel een klein probleempje. De docent had ons gevraagdom een glucosemolecuul te tekenen en het eerste dat me te binnen schoot was:Dat staat toch gewoon in de Binas?
Helaas. Ik denk niet dat ze hier een Binas hebben en dus moet ik dingen uit mijn hoofd gaan leren die ik altijd lekker opzocht in dat legale spiekboekje.

Vrijdag hadden we weer geen les, want het was een speciale dag: Community day!
De hele school is verdeeld in verschillende communities met elk een eigen kleur en de communities zijn weer onderverdeeld in mentorgroepen. Mijn community heet KK en de kleur van KK is paars. We hebben de hele dag in onze mentorgroep doorgebracht en allemaal dingen met elkaar gedaan. Het was eigenlijk een soort strijd tussen de mentorgroepen en op de volgende community day wordt de winnaar bekend gemaakt. Toch nog een beetje Amerikaanse schoolspirit in Engeland.
's Ochtends moesten weeen formele en informele foto maken van ons groepje en hebben we rare spelletjes gespeeld op het sportveld. Daarna moesten we een ballonnentroon maken en die presenteren in een minuut. Onze troon had helaas meer karton dan ballonnen, dus ik denk niet dat we veel punten hebben gescoord. Ook hadden we nog een soort quiz met allemaal raadsel die we op moesten lossen.
Aan het eind van de dag gingenwe touwtrekken in groepjes van acht personen en we hebben 2 van de 3 wedstrijdjes gewonnen!

Gill had aan het begin gezegd dat we de eerste dagen wel heel moe zouden zijn aan het eind van de dag doordat alles in het Engels is. Ik dacht dat het wel meeviel, tot ik die eerste woensdag naar school was gegaan. Jeetjemina. Ik kan het Engels prima verstaan en vertaal het ook niet echt naar het Nederlands in mijn hoofd, maar honderden mensen praatten door elkaar en het was gewoon zo vermoeiend. Ik kreeg gewoon de behoefte om Nederlands te gaan praten, maar dan had niemand me kunnen verstaan. Het is ook soms ook behoorlijk frustrerend. Op sommige dingen wil ik reageren, maar dan komt alleen het Nederlandse woord of een Nederlands gezegde in me op en daar hebben die Engelsen niet zoveel aan. Verder begrijp ik gelukkig wel alles wat iedereen zegt en vertellen leerlingen mij dat mijn Engels al best wel goed is, dus dat is wel prettig.

En ik ben weg uit Nederland en wat denken al mijn favoriete bands, ja juist: Laten we met zijn allen op een hoop naar Nederland komen! Yes! Helaas komen ze allemaal in november of februari. Huilen.

They said all teenagers scare the living shit out of me
They could care less as long as someone'll bleed
So darken your clothes or strike a violent pose
Maybe they'll leave you alone, but not me

Nog 2 dagen te gaan

Het is bijna zo ver. Nog drie nachten in mijn eigen bedje en nog twee dagen in dit huis en dan ga ik richting Engeland!
Ik vlieg zaterdagochtend om 10:25 uur vanaf Schiphol en ik kom om 10:30 uur aan op London Gatwick. Ja ja, het is maar een vlucht van vijf minuten... Maar niet heus.
Ik heb inmiddels van al mijn vriendinnen afscheid genomen (al kom ik natuurlijk welweer terug) en ik zal vrijdagmiddag nog afscheid nemen van mijn familie.

De afgelopen weken heb ik zoveel mogelijk spullen proberen te verzamelen die ik mee wil nemen. Ik heb wat cadeautjes voor mijn gastmoeder gekocht, heb foto's af laten drukken om in mijn nieuwe kamer op te hangen en ik heb recepten geprint van dingen die ik echt lekker vind.
Mijn paklijst werd langzaamaan steeds langer en langer en ik blijf hopen dat alles in mijn koffer gaat passen. Ik ben sinds woensdag echt aan het inpakken en tot nu toe past alles perfect. Alleen spulletjes die ik komende dagen nog moet gebruiken, moeten er nog bij in. En dan maar hopen dat ik onder de 23 kilo blijf...

Er komt ook nog een Italiaans meisje (ze heet Arianna) bij mijn gastmoeder wonen, dus dat is wel leuk. Ik hoop dat het goed gaat klikken tussen ons. Ze gaat net zoals ik naar Year 12 van deHighworth Grammar School. Daarnaast komen er waarschijnlijk ook nog twee Duitsers en een Tsjech naar dezelfde school, dus ik ben niet de enige buitenlander. School begint officieel op 2 september, maar wij gaan als exchange students maandag 31 augustus al eventjes naar school. We krijgen dan ons rooster en een rondleiding door het hele gebouw. Op de hele school zitten meer dan 1300 leerlingen, dus dat is bijna twee keer zoveel dan ik gewend ben. Ik hoop dat ik niet ga verdwalen!
De vakken die ik heb gekozen zijn: biologie, wiskunde, scheikunde en psychologie. Ik weet alleen niet zeker of ik bij alle vakken van mijn eerste keuze geplaatst ben, maar dat zien we vanzelf.

Ik heb er wel heel erg zin in om naar Engeland te gaan, maar ik vind het nog steeds een raar idee om zeven maanden lang niet meer in Nederland te wonen.

Break out, break out,
As we escape through the windows,
Head for the car, and never look back, singing-singing,
"Break out, break out,
Our time has come and we've got these big city dreams."

High school Engeland!

Hoi allemaal!

Om te beginnen zal ik me even voorstellen. Ik ben Marrit, 18 jaar en ik woon in het Hoge Noorden aka Groningen. Ik zit in het laatste jaar van het gymnasium wat betekent dat ik over een maandje flink aan de bak moet voor het eindexamen. Maar slagen zal ik, hoe dan ook!

Ik heb een paar maandjes geleden besloten om een tussenjaar te nemen en voor een semester (september tot en met maart) naar een Engelse 'High school' te gaan. In Engeland heet dit officieel geen High School zoals in Amerika wel het geval is, maar vooruit. Ergens begin dit jaar heb ik mijn aanmeldingspakket op de bus gedaan en op 18 maart had ik een interview in Venray (pffff, zo ver weg). Al snel kreeg ik te horen dat ik geaccepteerd was door Travel Active én door Interstudies in Engeland! En hoewel ik kreeg te horen dat het vaak behoorlijk lang duurt voordat er een gastgezin is gevonden, kreeg ik vandaag een telefoontje met de mededeling dat er nu al een gastgezin voor me is gevonden. Yes!
Ik ga wonen in het plaatsje Ashford. Dat ligt in de regio Kent, in het zuidoosten van Engeland. Ik kom bij een alleenstaande vrouw, genaamd Gillian, van 61 jaar. Ze heeft nog een dochter, maar zij woont niet meer thuis.
Mijn gastmoeder heeft al meer dan 20 jaar ervaring met studenten en is heel enthousiast om me in huis te nemen. Ze houdt onder andere van koken, reizen, muziek en shopppen en laten dat nou net dingen zijn die ik ook leuk vind. Ze wil me heel graag Engeland en de cultuur laten zien en hoopt ook dingen van mij te leren.

De school waar ik heen ga is de 'Highworth Grammar School' en ligt op maar 10 minuutjes loopafstand van waar ik ga wonen. Ik hoef gelukkig geen uniform te dragen, wat natuurlijk wel zo fijn is.

Nu ik dit allemaal te horen heb gekregen, heb ik er nog meer zin in. Maar ik vind het ook wel spannend om zo'n lange tijd van huis weg te zijn...

I feel like dancing tonight,
I’m gonna party like it’s my civil right,
(Everybody get kinda awesome).
It doesn’t matter where, I don’t care if people stare,
'cause I feel like dancing tonight.

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Marrit