Gegroet!

Mijn allerlaatste blog vanuit Engeland! Ja, ja, volgende week maandag is dan toch echt mijn laatste schooldag op Highworth en dinsdag ben ik op weg naar huis. Het voelt echt superraar om eerlijk te zijn. Deze 6,5 maanden zijn ontzettend snel voorbij gegaan.
Vandaag heb ik mijn ook mijn laatste gitaarles gehad hier, wat nog een beetje onwerkelijk is. Mijn gitaarleraar was wel echt leuk, hij zei nog dat ik vooral door moest gaan met muziek maken en dat ik misschien wel op zoek kon gaan naar een bandje (jaaa!), want dat zag hij me wel doen. Lief.
Anyway.
De afgelopen twee weken heb ik niet zo heel veel bijzonders gedaan. School was weer begonnen na de vakantie, dus het was vooral moe zijn, huiswerk maken en leren voor toetsen.
Dinsdag 1 maart was het Arianna’s verjaardag. Ze werd (eindelijk) 17. Helaas moesten we de hele dag naar school, maar toen we thuis kwamen hebben Zdenka en ik snel onze cadeautjes aan Arianna gegeven. Ze was er erg blij mee:)Geurtje, chocolade, tijdschrift en leuke kaartjes.
‘s Avonds kwamen Otilia en Alina langs en verder ook nog allemaal vrienden van Gill. We hadden heel veel hapjes en lekkere dingetjes en als toetje hadden we taart. En dan bedoel ik echt veel taart. Een vriendin van Gill had twee taarten gebakken, een andere vriendin had soezen gebakken en we hadden een gigantische verjaardagstaart (die nog steeds niet op is). Het was echt een gezellige avond!

Vrijdag 4 maart heb ik trouwens ook weer wat beleefd hoor. Man, man, man. We hadden een scheikunde practicum en het was best saai, want we moesten telkens 2 stofjes (natriumthiosulfaat en zoutzuur) bij elkaar gooien en dan meten hoe lang het duurde voordat het mengseltroebel werd. Dit moesten we vijf keer herhalen, steeds bij een hogere temperatuur. En opeens uit het niets hoorden we iets van glas op de grond vallen, maar niemand had door wat er aan de hand was. Er breekt namelijk wel vaker een reageerbuisje. Tot opeens een jongen met stukjes thermometer in zijn hand bij de leraar kwam… Het enige wat mijn leraar vervolgens zei met een lichtelijke paniekerige uitdrukking was dat we onmiddellijk ons vuur uit moesten doen, al onze spullen moesten pakken en het lokaal moesten verlaten, want er was eenmercury spill. Ik had eerst helemaal niet door dat mercury het Engelse woord voor kwik is, maar goed:P.
Kwik is nogal giftig en het lag vrijwel overal, dus iedereen was een beetje in paniek.
Dus als ik strakshartstikke ziek word, dan weten jullie waar het door komt… Nee, grapje hoor. Zo erg was het niet (denk ik), het was best snel weer opgeruimd.

Afgelopen zondag (6 maart) zijn Arianna, Zdenka en ik er nog even op uit geweest. Vooral omdat dit het laatste weekendwas dat we iets samen konden doen. We zijn ‘s ochtends eerst met de trein naar Margate gegaan. Het was hier nogal winderig en de zee was erg wild. Straatjes hier en daar (vooral in het oude deel) waren heel schattig en het zonnetje was heerlijk. We zijn nog bij het zogenoemdeTudor Housenaar binnen geweest. Het huisje is blijkbaar het oudste huisje in heel Margate.

Vervolgens besloten we last-minute om een treinhalte terug te reizen en nog even naar Broadstairs te gaan. We moesten echt rennen voor de trein, maar we hebben hem wonder boven wonder wel gehaald. Broadstairs was echt het schattigste kleine stadje ooit.
Het waaide hier totaal niet, de lucht was helemaal blauw en de zon scheen lekker in ons gezicht.

Vervolgens hebben we nog een heerlijk Italiaans ijsje gekocht. Deze ijswinkel zit er almeer dan tachtig jaar en is volgens Gill nog nooit veranderd qua uiterlijk, dat willen ze gewoon niet. Het heeft nog steeds een beetje een jaren vijftiglook, best wel schattig (tip: Morelli’s Gelato).
Er stondtrouwens het Charles Dickens huis in Broadstairs, maar het was gesloten gedurende de wintermaanden. Vet stom.

Wist je trouwens dat…

• de Engelsen nogalstubbornkunnen zijn? Officieel moet er in de winkel op verpakkingen gebruik worden gemaakt van grammen en liters, maar… Dat wil men helemaal niet! De melk koop je bijvoorbeeld niet in pakken van 2 liter. Neee, het is 2,272 liter, want dat staat gelijk aan 4 pints melk.
  Ik weet ook nog steeds niet hoeveeleenyardprecies is, om maar eens wat te noemen. Oeps.
• Engelsen niet echt fatsoenlijk brood kunnen bakken? Het is de hele tijd hartstikke droog en valt al uit elkaar als je het aanraakt. Dat is iets wat ik echt niet ga missen als ik weer in Nederland ben!
• de pasta hier in dit huis steeds als één grote homp aan elkaar plakt na het koken? Of het aan het water ligt, aan de pannen of aan het soort pasta weten we niet… Arianna zit echt elke week stiekem te huilen, omdat dit toch echt beschamend is voor de gemiddelde Italiaan. En ik geef haar ook wel een beetje gelijk, want volgens mij plakt onze pasta thuis nooit zo erg.
• ze hier echt totaal niet gewend zijn aan fietsen? Ik wist sowieso al dat ze hier niet echt veel fietsen, maar dat ze het zo gevaarlijk voor die arme fietsers maken… Dan heeft meneen keer een fietspad gemaakt, moeten de fietsen dit delen met bussen en taxi’s. Over gevaarlijk gesproken, ahum. Kwetsbare weggebruikers een baan laten delen met gigantische bussen. Daarnaast deel je vaak de stoep met fietsers en soms staat er midden op de stoep opeens de mededeling dat de fietsroute is afgelopen. Welke route? Waarheen en waarvandaan? De stoep gaat nog gewoon enkele kilometers verder hoor?
• het in andere landen helemaal niet zo gewoon is om een envelopje met inhoud te geven als iemand jarig is? Ik vertelde Arianna en Zdenka dat wij vaak vrienden geld geven als verjaardagscadeautje en ze vielen haast van hun stoel. Jup. En ze vielen bijna van hun stoel van het lachen toen ikvertelde dat je soms de ene week vijf euro aan je vriendin geeft voor haar verjaardag en je de volgende week vijf euro van haar krijgt voor jouw verjaardag (dus je krijgt je centjes gewoon weer terug eigenlijk).

Tot snel!