Terug in Nederland

Hallo allemaal!

Twee weken geleden heb ik dan toch echt afscheid genomen van Engeland en heb ik mijn voeten weer op de Nederlandse bodem gezet. Ik zal jullie even vertellen hoe de laatste week in Engeland was.

Het begin van de week (7 maart) was nog wel normaal, geen laatste lessen en dat soort dingen. Wel had ik die maandag, zoals ik in mijn vorige blog al vertelde, mijn laatste gitaarles gehad. Maar goed. Het was wel lastig, want vriendinnen bleven zeggen dat ik moest blijven en niet weg mocht gaan. Ik had aan de ene kant het jaar ook wel af willen maken, maar aan de andere kant verlangde ik op dat moment toch wel echt naar huis.

Vanaf woensdag begonnen de ‘laatste keren’ dan echt. Mijn laatste les statistiek, laatste lessen scheikunde, laatste les biologie. Wiskunde en psychologie zou ik nog op mijn allerlaatste maandag hebben, wat ik wel een fijn idee vond. Na elke laatste les moest ik mijn lesboek inleveren, en dat maakte het gevoel nogal definitief. Gedsie.

Ondertussen moest ik ook al beginnen met inpakken en mijn kamer leeg maken. Iets waar ik totaal geen zin in had. Ik ben uiteindelijk na veel uitstelgedrag toch begonnen met het leegmaken van mijn kasten en vervolgens met het opruimen van foto’s, kalenders, lampjes en prulletjes. Ongemerkt had ik in een half jaar toch veel meer verzameld dan ik dacht… Ik kwam met een grote en een kleine koffer en ik vertrok met twee grote dozen en een schoenendoos extra, en dan had ik een aantal spullen (zoals schoenen) dit keer niet eens in mijn koffer gestopt. Oh well.

Anyway, ik moest dit dus grotendeels allemaal voor het weekend (12 en 13 maart) doen, want ik zou dit weekend met mijn ouders doorbrengen in Londen. Na 6,5 maanden zou ik eindelijk mijn ouders weer in levende lijve zien en we zouden ook nog allemaal leuke dingen doen in Londen! Zaterdagochtend ben ik samen met Arianna, Zdenka en Otilia in de trein gestapt. Ja, zij gingen ook een dagje Londen verkennen. Daar aangekomen, hebben we afscheid van elkaar genomen en ben ik in mijn uppie met de metro naar een halte dichtbij het hotel gesjeesd. Daar moest ik even wachten op mijn ouders die na wat vertragingen eindelijk ook aankwamen. Zo fijn! Het voelde gelijk al weer normaal om met mijn ouders te zijn.
We zijn vervolgens naar het hotel gelopen, hebben onze tassen in onze kamer gelegd (een tweepersoonsbed voor elk!) en hebben besloten wat we gingen doen. We hadden die dag niet heel erg veel tijd, aangezien het al 1 uur was geweest, dus sjeesden we eerst met de metro naar St. Paul’s Cathedral. Het was echt een hele grote, mooie kerk en we konden ook nog naar boven met allemaal steile trappetjes. Uiteindelijk belandden we helemaal bovenop de kerk en hadden we een prachtig uitzicht over heel Londen.

Onze volgende bezienswaardigheid was het parlementsgebouw van de UK (the Houses of Parliament), bij de Big Ben. Na een gehele veiligheidscontrole van onze tassen en onszelf, mochten we naar binnen. Ik vond het heel speciaal om te zien. Het gebouw was van binnen oud, met allemaal schilderingen en andere versieringen aan de muur. Heel anders dan het Nederlandse gebouw in Den Haag (niet dat ik daar naar binnen ben geweest). We mochten ook in de House of Commons en de House of Lords (vergelijkbaar met Eerste en Tweede Kamer in Nederland) en dat was wel heel speciaal. De kamer met de groene bankjes die je wel eens op tv ziet, bleek veel kleiner dan ik dacht en het verschil met de Nederlandse Tweede Kamer was echt gigantisch. Het leuke was dat we gewoon op plekken stonden waar alle Engelse politici, zoals David Cameron, wel eens hebben gestaan.

Om half 6 werden we uit het gebouw gegooid, waarna we nog even langs de hele buitenkant hebben gelopen en een blik op de Big Ben hebben geworpen. We besloten terug te gaan naar het hotel om wat te drinken en te eten en te besluiten waar we uit eten gingen.Die avond hebben we nog rondgelopen in Soho (apart gebeuren) en bij een Italiaans restaurant gegeten.

Zondagochtend zijn we redelijk vroeg opgestaan, hebben we ontbeten en uitgecheckt bij het hotel. We zijn vervolgens naar Notting Hill gegaan en hebben daar een paar uurtjes rondgelopen. Opeens waren we even uit de grote Londense drukte. Het weer was prachtig en Notting Hill is echt een hele leuke wijk. Daar zou ik echt wel willen wonen, als ik miljonair zou zijn.

Vervolgens hebben we de metro gepakt richting het British Museum. Het is echt een enorm museum en we hadden maar een paar uur de tijd, dus ik zou hier zeker nog een keer heen willen. We hadden besloten dit keer alleen de Griekse en Romeinse geschiedenis te bekijken en ik vond het erg leuk en interessant! Zeker een aanrader.

Aangezien het zo’n lekker weertje was, zijn we vervolgens helemaal naar Covent Garden gelopen. Daar hebben we nog even rondgekeken, maar het was erg druk.
Om uiterlijk vijf uur moesten we onze koffers weer ophalen bij het hotel. Het was op dat moment al redelijk laat, dus zijn we met de metro naar Hyde Park gegaan en via het park teruggelopen naar het hotel. De zon scheen nog steeds en de vogeltjes hoorde je overal fluiten, het was echt een heerlijke dag.

Rond vijf uur zijn we met de metro naar de plek gegaan waar mijn ouders de auto hadden geparkeerd. Daar hebben we in een pub nog wat gegeten en vervolgens zijn we helemaal naar Ashford gereden. Mijn ouders hadden daar een hotel geboekt voor twee nachtjes en ik verbleef nog twee nachtjes bij Gill, Arianna en Zdenka.

Maandag (14 maart) ben ik gewoon nog naar school geweest. Mijn psychologieleraar had nog speciaal brownies gebakken voor mij, echt lief! Ik moest mijn wiskundeleraar ook nog beloven dat ik hem eens een mailtje zou sturen om te vertellen wat ik zo al aan het doen benen hoe het gaat.
Aangezien ik maandag nooit lessen had na de lunch, had ik gevraagd of mijn ouders even langs mochten komen om de school te bekijken. Zij stonden dus om 1 uur al aan de poort en ik ben met drie Engelse vriendinnen ze komen ophalen.
We zijn eerst naar mijn coördinator gegaan (hij wilde mijn ouders graag ontmoeten) en daar hebben we dus even met hem gepraat. Ik heb een hele mooie aanbevelingsbrief en een uitnodiging om alumni te worden gekregen van de school. Ik kreeg nog een knuffel van mijn coördinator en het hoofd van de Sixth Form en vervolgens heb ik afscheid genomen van mijn Engelse vriendinnen. Traantje hier, traantje daar. Maar goed.

Ik heb mijn ouders daarna wat rondgeleid door de school en een uurtje later hebben we dan toch echt het schoolterrein verlaten. Mijn allerlaatste keer. We zijn gaan lunchen in Ashford en toen ben ik teruggegaan naar huis. Mijn ouders zijn naar hun hotel gegaan.

Ik heb samen met Arianna en Zdenka de laatste spullen ingepakt en ik kreeg nog een paar hele leuke afgedrukte foto’s van hen met hele lieve tekstjes erop geschreven.
‘s Avonds zijn we met Alina, Otilia, Arianna en Zdenka naar een pub in Ashford gegaan als afscheidsetentje. Ik kreeg nog een gigantische kaart waar heel veel mensen (oa Gill, Alina, vrienden van Gill, meisjes van school) een lief berichtje in hadden geschreven en een leuke thermosfles met een groepsfoto van Alina, Zdenka, Arianna en ik erin. Zo lief!
We hebben uiteindelijk wel drie uur lang in de pub gezeten, veel gekletst en gelachen. Het was een zeer geslaagde avond.
Uiteindelijk zijn we toch maar naar huis gegaan en die avond hebben Arianna en Zdenka ook bij mij op de kamer geslapen (ik had toch drie bedden).

Dus… Toen was het de gevreesde dinsdag. Ja. Mijn ouders kwamen rond 10 uur bij Gills huis en Zdenka, Arianna en ik zijn snel naar boven gerend. We hebben even innig geknuffeld en wat traantjes gelaten. Ik had nog lieve kaartjes voor ze geschreven, dus die heb ik op dat moment ook nog gegeven. Ja, nog meer traantjes.
Vervolgens moest echt bijna iedereen helpen met het sjouwen van mijn dozen, koffers, gitaar, etcetera. Oepsie.
Dat was eigenlijk best wel grappig, want er leek echt geen einde aan de spullen te komen.
En toen was er toch echt het moment van afscheid nemen. Ik had de huissleutels al aan Gill teruggegeven en haar een knuffel gegeven. Toen waren Arianna en Zdenka aan de beurt… Het was nogal een emotioneel gebeuren met veel gesnik en gesnotter en veel pletknuffels. Best wel moeilijk om dan toch door de deur naar buiten te stappen en in de auto te gaan zitten.
Uiteindelijk ben ik toch in de auto gestapt en zijn we weggereden, op weg naar Nederland.
Eerst hebben we nog een tussenstop gemaakt in Folkestone, even rondkijken en wat eten/drinken. Vervolgens zijn we naar Dover gereden, op de boot en op naar Nederland. Op naar huis.

Folkestone

Laatste keer

Gegroet!

Mijn allerlaatste blog vanuit Engeland! Ja, ja, volgende week maandag is dan toch echt mijn laatste schooldag op Highworth en dinsdag ben ik op weg naar huis. Het voelt echt superraar om eerlijk te zijn. Deze 6,5 maanden zijn ontzettend snel voorbij gegaan.
Vandaag heb ik mijn ook mijn laatste gitaarles gehad hier, wat nog een beetje onwerkelijk is. Mijn gitaarleraar was wel echt leuk, hij zei nog dat ik vooral door moest gaan met muziek maken en dat ik misschien wel op zoek kon gaan naar een bandje (jaaa!), want dat zag hij me wel doen. Lief.
Anyway.
De afgelopen twee weken heb ik niet zo heel veel bijzonders gedaan. School was weer begonnen na de vakantie, dus het was vooral moe zijn, huiswerk maken en leren voor toetsen.
Dinsdag 1 maart was het Arianna’s verjaardag. Ze werd (eindelijk) 17. Helaas moesten we de hele dag naar school, maar toen we thuis kwamen hebben Zdenka en ik snel onze cadeautjes aan Arianna gegeven. Ze was er erg blij mee:)Geurtje, chocolade, tijdschrift en leuke kaartjes.
‘s Avonds kwamen Otilia en Alina langs en verder ook nog allemaal vrienden van Gill. We hadden heel veel hapjes en lekkere dingetjes en als toetje hadden we taart. En dan bedoel ik echt veel taart. Een vriendin van Gill had twee taarten gebakken, een andere vriendin had soezen gebakken en we hadden een gigantische verjaardagstaart (die nog steeds niet op is). Het was echt een gezellige avond!

Vrijdag 4 maart heb ik trouwens ook weer wat beleefd hoor. Man, man, man. We hadden een scheikunde practicum en het was best saai, want we moesten telkens 2 stofjes (natriumthiosulfaat en zoutzuur) bij elkaar gooien en dan meten hoe lang het duurde voordat het mengseltroebel werd. Dit moesten we vijf keer herhalen, steeds bij een hogere temperatuur. En opeens uit het niets hoorden we iets van glas op de grond vallen, maar niemand had door wat er aan de hand was. Er breekt namelijk wel vaker een reageerbuisje. Tot opeens een jongen met stukjes thermometer in zijn hand bij de leraar kwam… Het enige wat mijn leraar vervolgens zei met een lichtelijke paniekerige uitdrukking was dat we onmiddellijk ons vuur uit moesten doen, al onze spullen moesten pakken en het lokaal moesten verlaten, want er was eenmercury spill. Ik had eerst helemaal niet door dat mercury het Engelse woord voor kwik is, maar goed:P.
Kwik is nogal giftig en het lag vrijwel overal, dus iedereen was een beetje in paniek.
Dus als ik strakshartstikke ziek word, dan weten jullie waar het door komt… Nee, grapje hoor. Zo erg was het niet (denk ik), het was best snel weer opgeruimd.

Afgelopen zondag (6 maart) zijn Arianna, Zdenka en ik er nog even op uit geweest. Vooral omdat dit het laatste weekendwas dat we iets samen konden doen. We zijn ‘s ochtends eerst met de trein naar Margate gegaan. Het was hier nogal winderig en de zee was erg wild. Straatjes hier en daar (vooral in het oude deel) waren heel schattig en het zonnetje was heerlijk. We zijn nog bij het zogenoemdeTudor Housenaar binnen geweest. Het huisje is blijkbaar het oudste huisje in heel Margate.

Vervolgens besloten we last-minute om een treinhalte terug te reizen en nog even naar Broadstairs te gaan. We moesten echt rennen voor de trein, maar we hebben hem wonder boven wonder wel gehaald. Broadstairs was echt het schattigste kleine stadje ooit.
Het waaide hier totaal niet, de lucht was helemaal blauw en de zon scheen lekker in ons gezicht.

Vervolgens hebben we nog een heerlijk Italiaans ijsje gekocht. Deze ijswinkel zit er almeer dan tachtig jaar en is volgens Gill nog nooit veranderd qua uiterlijk, dat willen ze gewoon niet. Het heeft nog steeds een beetje een jaren vijftiglook, best wel schattig (tip: Morelli’s Gelato).
Er stondtrouwens het Charles Dickens huis in Broadstairs, maar het was gesloten gedurende de wintermaanden. Vet stom.

Wist je trouwens dat…

• de Engelsen nogalstubbornkunnen zijn? Officieel moet er in de winkel op verpakkingen gebruik worden gemaakt van grammen en liters, maar… Dat wil men helemaal niet! De melk koop je bijvoorbeeld niet in pakken van 2 liter. Neee, het is 2,272 liter, want dat staat gelijk aan 4 pints melk.
  Ik weet ook nog steeds niet hoeveeleenyardprecies is, om maar eens wat te noemen. Oeps.
• Engelsen niet echt fatsoenlijk brood kunnen bakken? Het is de hele tijd hartstikke droog en valt al uit elkaar als je het aanraakt. Dat is iets wat ik echt niet ga missen als ik weer in Nederland ben!
• de pasta hier in dit huis steeds als één grote homp aan elkaar plakt na het koken? Of het aan het water ligt, aan de pannen of aan het soort pasta weten we niet… Arianna zit echt elke week stiekem te huilen, omdat dit toch echt beschamend is voor de gemiddelde Italiaan. En ik geef haar ook wel een beetje gelijk, want volgens mij plakt onze pasta thuis nooit zo erg.
• ze hier echt totaal niet gewend zijn aan fietsen? Ik wist sowieso al dat ze hier niet echt veel fietsen, maar dat ze het zo gevaarlijk voor die arme fietsers maken… Dan heeft meneen keer een fietspad gemaakt, moeten de fietsen dit delen met bussen en taxi’s. Over gevaarlijk gesproken, ahum. Kwetsbare weggebruikers een baan laten delen met gigantische bussen. Daarnaast deel je vaak de stoep met fietsers en soms staat er midden op de stoep opeens de mededeling dat de fietsroute is afgelopen. Welke route? Waarheen en waarvandaan? De stoep gaat nog gewoon enkele kilometers verder hoor?
• het in andere landen helemaal niet zo gewoon is om een envelopje met inhoud te geven als iemand jarig is? Ik vertelde Arianna en Zdenka dat wij vaak vrienden geld geven als verjaardagscadeautje en ze vielen haast van hun stoel. Jup. En ze vielen bijna van hun stoel van het lachen toen ikvertelde dat je soms de ene week vijf euro aan je vriendin geeft voor haar verjaardag en je de volgende week vijf euro van haar krijgt voor jouw verjaardag (dus je krijgt je centjes gewoon weer terug eigenlijk).

Dit bedoel ik dus

Tot snel!

Rozengeur en maneschijn

Hoi hoi!

Mijn laatste blog isal bijna een maand geleden, sorry daarvoor. Ik wilde het al eerder doen, maar toen kwam er weer van alles tussen, oepsie.

Van buitenaf lijkt een uitwisselingsjaar altijd helemaal geweldig en het leven in een ander land lijkt perfect. Helaas is een uitwisselingsjaar niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Soms zitten sommige dingen tegen, dingen waar je zelf niets aan kunt doen. Dat ik hier, ver weg van familie en vriendin in het buitenland zit, kwam extra hard binnen drie weken terug. Het bleek drie weken geledennamelijk heel erg slecht te gaan met mijn beppe. Ik had enkele weken daarvoor eigenlijk helemaal niet goed door dat het echt niet goed ging, dus kwam het bericht wel extra hard binnen. Ik kon eigenlijk aan niets anders denken dan dat ik naar huis moest, ik was erg overstuur en ik wilde niets liever dan thuis zijn.
Uiteindelijk, na veel geskype met mijn ouders en gemail met Travel Active, heb ik toch besloten niet terug te vliegen naar Nederland voor de begrafenis. En hoe ontzettend moeilijk het ook was, achteraf denk ik nog steeds dat dat echt de beste keuze is geweest.
Gelukkigheb ik veel leuke, goedeherinneringen aan beppe. Het is goed zo nu.

De weken daarna heb ik niet zoveel uitgevoerd om eerlijk te zijn. Zaterdag 6 februarizijn Zdenka, Arianna en ik eventjes naar Canterbury geweest. Vooral omdat Zdenka nog nooit in Canterbury was geweest en daarnaast hadden we een excuus om weer even te shoppen. We hebben zelfs nog wat cultureels gedaan, want we belandden in een klein, apart museum.
Eigenlijk wilden we ook nog een bezoek brengen aan de kathedraal van Canterbury, maar toen kwamen we erachter dat het nogal veel centjes kostte om naar binnen te mogen, dus dat hebben we toch maar niet gedaan.
Dinsdag 9 februari was het Pancake Day, en eigenlijk heeft dat een speciale betekenis hier. Het is de dinsdag voordat de vastentijd tot Pasen begint. Net zoals de dinsdag dat carnaval in Nederland eindigt dus.
We gingen die middag uit school met Otilia mee naar huis, omdat we bij haar zouden eten. De pannenkoeken werden ons toetje en we mochten ze zelf bakken. De traditie bij hun thuis was dat je alleen op Pancake Day de pannenkoeken kan draaien door ze op te gooien met de pan en weer op te vangen. Dus dat hebben we allemaal geprobeerd. Wonder boven wonder is geen enkele pannenkoek op de grond beland:D
Ze eten ze hier trouwens wat anders dan ik gewend ben. Je doet er of Nutella op, of ijs met kersenprut, of een beetje suiker met wat citroensap (wat overigens erg lekker was).

Afgelopen week (13-21 februari) was het half term! Oftewel een weekje vakantie. Heerlijk. En we hebben behoorlijk veel gedaan deze vakantie, dus maak je maar klaar voor een lang verslag van deze week.

Zaterdagavond bleef Otilia bij ons slapen en zondagavond zijn we met zijn vieren uit eten geweest bij een Nepalees restaurant. Het was Valentijnsdag, dus dit was ons etentje vol liefde. Het was wel grappig om allemaal van die stelletjes in het restaurant te zien zitten.
Dinsdag hadden Zdenka, Arianna en ik besloten naar Londen te gaan. We moesten lekker vroeg opstaan in de vakantie en half rennend naar het station, omdat sommige mensen nogal sloom zijn in dit huis ahum. Daar hadden we afgesproken met Alina en om 10 uur zaten we in de trein richting Londen. Het was echt prachtig weer, zo heerlijk. Het zonnetje scheen, de lucht was blauw.
We hadden eerst besloten naar the National Gallery te gaan op Trafalgar Square. We hebben serieus bijna het hele museum bekeken. Er waren veel schilderijen van Griekse mythen of Latijnse verhalen en Arianna en ik raakten helemaal enthousiast. Ook heb ik nog vele schilderijen van Nederlandse schilders, onder andere van Rembrandt, gezien. Best apart dat die schilderijen in een museum in Londen hangen eigenlijk.

National Gallery

Vervolgens hebben we allemaal foto’s gemaakt op Trafalgar Square, heerlijk geluncht in het zonnetje en een huwelijksaanzoek bijgewoond.

Rond een uur of drie zijn we op zoek gegaan naar Oxford Street en heb ik zowaar nog nieuwe schoenen gekocht. Ja, ja. En we zijn geen enkele keer verdwaald!
Om 7 uur ‘s avonds stonden we nog steeds in een winkel, de Primark geloof ik, en toen besloten we dat we toch maar iets moesten eten en terug naar het station moesten.
We zijn natuurlijk weer bij de McDonald’s beland (helaas pindakaas), want als je iets snels en goedkoops wil hebben, is dat vrijwel de enige oplossing hier.
Helemaal kapot zijn we uiteindelijk bij het treinstation aangekomen en we waren pas rond 11 uur ‘s avonds thuis.

Piccadilly Circus

Woensdag hebben we dus heerlijk uitgeslapen en in de namiddag zijn we weer met zijn drieën naar het Nepalese restaurant gelopen. Daar zaten Otilia, Alina en twee andere Duitse meisjes (Lina en Lara) al op ons te wachten. We hebben daar even wat gegeten en zijn toen naar het bowlingcentrum gegaan. Het was een erg gezellige avond en het bowlen ging zelfs redelijk goed! Niet één keer de bal op mijn teen laten vallen.

vlnr: Lina, Lara, ik, Zdenka, Otilia, Arianna en Alina

En ja, die rare medewerker in de achtergrond heeft een mooie photobomb gedaan. Oeps.

We gingen laat op bed en moesten devolgende dag weer vroeg op. We hadden namelijk besloten een dagje in Brighton te spenderen. We waren weer met hetzelfde groepje als tijdens ons tripje naar Londen: Zdenka, Alina, Arianna en ik.
In de ochtend op weg naar het station regende het en het leek een natte dag te worden aan zee. Gelukkig klaarde de lucht langzamerhand op tijdens ons twee uur durende treinritje en toen we in Brighton waren aangekomen scheen het zonnetje. Perfect.
We zijn direct naar de zee gelopen en daar moesten natuurlijk de nodige foto’s gemaakt worden. We hebben echt uren op het strand en de pier doorgebracht, en ik heb echt genoten van de zee. Heerlijk.

Alina had haar goede camera mee en ik heb haar foto’s dus nog niet, maar zodra ik ze wel heb, zal ik ze op de foto-pagina plaatsen. Dus houd die pagina even in de gaten!

Vervolgens zijn we het stadje ingegaan en zijn we naar het Royal Pavilion gelopen. Het was echt apart, want het paleis heeft een erg Indische bouwstijl. We zijn er nog niet helemaal over uit waarom het nu precies in deze stijl was gebouwd, maar het was wel leuk om te zien. Eromheen was een hele tuin, maar alles lag er beetje verdord bij doordat het winter is.

We hebben nog wat rondgedwaald door kleine straatjes en langs schattige winkeltjes. Oh, zo leuk. Ik wil echt wel in Brighton wonen.
Hoewel het erg koud was, hebben we vlak voordat we in de trein stapten nog een ijsje gekocht. Volgens Arianna tipte het niet aan Italiaans ijs, maar het was toch wel erg lekker, mmm.

Vrijdag zijn we met een hele grote groep in de auto naar Bluewater geweest. Bluewater is een gigantisch winkelcentrum vlakbij Dartford. Niemand had nog echt geld over om iets te kopen, dus we hebben gewoon wat rondgelopen, lekker geluncht bij een Mexicaans restaurant en dure kleding bewondert in enkele winkels. Om drie uur gingen we weer op weg naar huis en ik geloof dat ik nog steeds delen van het winkelcentrum niet heb gezien. Jeetjemina, echt heel erg groot.

En nu is het zaterdag en is de vakantie alweer bijna over. Ik ben echt blij dat we zoveel hebben gedaan deze vakantie, aangezien ik toch echt over iets meer dan drie weken weer op Nederlandse bodem sta!
Ik hoop jullie nog een keer te updaten voordat ik in de auto terug naar huis zit, over twee weken ongeveer en dan zal mijn volgende blog weer in Nederland geschreven zijn. Poe poe, de tijd gaat zo snel.

Doedoei!

Zoek de verschillen 2.0

Hoi piepeloi!

Ja, het is wat langer geleden dan de bedoeling was. Maar ik was echt bedolven onder het schoolwerk. Na de kerstvakantie hadden we namelijk ‘mock exams’, oefenexamens dus. Eigenlijk gewoon een echt examen. En daarnaast gingen de normale toetsen en het huiswerk ook nog door, dus ja.
Al met al heb ik vrijwel alle toetsen/examens goed gemaakt.

Had ik al verteld dat er een derde meisje bij ons is komen wonen? Ze is van dezelfde organisatie als Arianna en ik en ze blijft tot en met juni. Ze komt uit Slowakije en heet Zdenka. Ze gaat dus ook naar dezelfde school als wij. Verder heb ik daar niet zoveel over te vertellen:PZe verschijnt zo wel op een van de foto’s die ik hieronder ga plakken.

Zaterdag 16 januari zijn we naar Londen geweest met de hele groep. Dus met Gill, Arianna, Zdenka, Otilia en Alina. We hebben eerst een bezoekje gebracht aan het Science Museum, wat echt een superleuk museum is! Ze hadden er allemaal verschillende dingen, van de ruimte tot aan het menselijk lichaam/brein/DNA en de klimaatverandering. Arianna en ik hebben ons even uitgeleefd in het biologische gedeelte en we hebben een stukje van de maan gezien!

Rond 3/4 uur ‘s middags hadden we het grootste deel van het museum wel bekeken en ondertussen geluncht, dus zijn we weer op pad gegaan naar de Big Ben. Ja, alweer ja. Van mij hoefde het niet zo, maar Zdenka was nog nooit in Londen geweest, dus vooruit dan maar.
Het was serieus de eerste keer in Londen dat het niet regende! En de lucht was ook nog eens blauw. Dus de nodige foto’s zijn natuurlijk weer gemaakt, oeps.

Na onze uitgebreide fotoshoot zijn we lopend langs een aantal kerken en gebouwen weer terug naar het treinstation gelopen en met zere voeten weer de trein in gedoken.

En nu we toch bezig zijn, een zoek de verschillen 2.0!
Ja, ja, want Engeland is toch een beetje raar. Of wij zijn raar.

Laten we beginnen bij de stoep, het trottoir.Bij ons is de stoep vrijwel altijd betegeld en dan vaak in die grijze geblokte stenen. Dat is hier dus niet het geval. Overal, echt overal is het asfalt. En dat zorgt helaas niet echt voor een mooier straatbeeld. De stoep en de weg zijn dus van hetzelfde materiaal en ze doen er geloof ik ook nooit wat aan, want overal zitten gaten en hobbels.
Volgens Arianna zijn de wegen in Nederland trouwens ook raar. We hebben vaak in op bepaalde wegen van die klinkers in plaats van asfalt en Arianna dacht dus dat het allemaal voetpad was… Dus zij werddeze zomer bijna aangereden door een auto in Rotterdam. Oeps?

Dan nog even over het vuilnis. Ik weet niet of het overal zo in Engeland is, of alleen maar in de county Kent, maar man, man, man.
Ten eerste hebben ze hier een grijze en een groene kliko. Hé, wat handig zou je denken, net zoals thuis! Nou, nee dus.
De grijze is niet voor ‘overig afval’ en de groene voor voedsel. We moeten al het afval dat recyclebaar is in een afvalbak gooien en al dat recyclebare afval gaat uiteindelijk in de grijze bak. Dus allemaal glas, plastic, papier, karton en blik bij elkaar. Dan moet vervolgens al het niet-recyclebare afval in een aparte afvalbak en dat gaat uiteindelijk in de groene kliko. Vervolgens staat er nog een klein afvalbakje voor het voedsel buiten en een baby versie daarvan in de keuken.
En het is me toch een gedoe om te bepalen welke soorten plastic nu wel en niet recyclebaar zijn en of een stukje keukenpapier nu in de groene of grijze bak moet.
Anyway.

Nog even over verschillen op school met Nederlandse scholen. De schoolspullen zijn apart. Een geodriehoek, zoals wij hem kennen, bestaat niet; een passer wordt niet geleverd met een klein potloodpuntje, je moet je eigen potlood erin stoppen; en laten we het dan nog maar niet over schriften hebben. Schriften lijken hier vrijwel niet te bestaan. Waar wij de Hema of V&D binnen kunnen lopen en hele pakken schriften kunnen kopen, heb ik hier nog geen enkele kunnen vinden in een winkel. Voor scheikunde hebben mijn leraren ons een schrift gegeven (vraag me af waar ze die gekocht hebben), maar voor de andere vakken sleep ik de hele dag een grote map met me mee. Niet echt ideaal, maar een notebook is met twee leraren voor elk vak ook niet te doen (ik spreek uit ervaring).
Ook gebruiken ze hier alleen maar eenscientificrekenmachine en totaal geen grafische bij wiskunde. Dat vind ik eigenlijk wel jammer, want zo’n grafische rekenmachine is echt een klein wondertje en ik mis de Lissajous figuren toch wel een beetje.

Ik ben hier vandaag trouwens precies 150 dagen! En over 50 dagen zal ik alweer onderweg naar huis zijn! De tijd gaat echt heel snel, en ik wil eigenlijk nog zoveel van dit land zien. Moet dus toch maar even plannen gaan maken voor aankomende weekenden en de voorjaarsvakantie!

Kerst en oud&nieuw

Ja, dan is het alweer 2016. De tijd gaat snel, zoals we elk jaar weer zeggen.
Hierover later meer. Laten we eerst eens bij kerst beginnen!

Dus. De 24e december was het Christmas Eve. In sommige landen is dat de ‘grote dag’ en mag iedereen ‘s avonds cadeautjes uitpakken en heeft men een groot diner, maar in Engeland is dat niet het geval.
Arianna en ik hebben Gill na het avondeten nog geholpen met hetlast minuteinpakken van haar cadeautjes, want Gill moest echt nog alles inpakken en is daar vervolgens tot na middernacht mee bezig geweest.
Wij hebben natuurlijk niet onze eigen cadeautjes ingepakt… Maar die van vrienden van Gill en van de twee Japanse meisjes die hier tijdens kerst waren.

En toen was het 25 december! We kwamen redelijk op tijd uit bed rollen met onze kersttruien aan, zodat we Gill met het een en ander konden helpen. We waren namelijk met zijn zevenen, omdat twee vrienden van Gill de hele dag bij ons langs kwamen.
Arianna en ik hadden de tafel heel mooi gedekt en dechristmas crackersmochten natuurlijk niet ontbreken.
Vervolgens konden we rond 13 uur aanvallen! Ja, het was een kerstdiner in de middag, want men noemt de hoofdmaaltijd van de dag hier ‘dinner’ ook al is het tijdens lunchtijd.
We hadden (natuurlijk) kalkoen en een met honing geglazuurde ham, geroosterde aardappelen, rode kool, sperzieboontjes, spruitjes, wortel en als toetje een stuk christmas pudding met custard. Dat is een soort taart gevuld met allemaal noten en gedroogd fruit en gedurende een aantal maanden wordt er steeds sterke drank ingestopt, waarna het ligt te ‘rijpen’. Het was allemaal erg lekker!
We hebben tot wel 16 uur aan tafel gezeten te kletsen en toen riepen de cadeautjes ons toch echt.
Ja, ze lagen als sinds de vroege ochtend onder de kerstboom onze namen te roepen, maar we mochten ze pas na het eten openmaken.

Cadeautjes krijgen met kerst is toch iets nieuws voor mij. Normaal gesproken is Sinterklaas het moment om cadeautjes te krijgen en zelfs dan doen we niet echt iets bijzonders, omdat we niet meer geloven en surprises met zijn vieren niet echt een succes is.
Het was toch wel weer superleuk om allemaal cadeautjes te krijgen! En ik ben echt heel erg verwend. Veel cadeautjes van Gill, waaronder een grote deken met mouwen, een kruik, chocolade, een paar boeken, en een ding voor in de kerstboom met onze namen en het jaartal (wat echt zo lief was!), nog meer cadeautjes van Arianna en we kregen zelfs cadeautjes van de vrienden van Gill. Zo ben ik ondertussen heel wat flesjes douchegel en kookboeken verder.
Daarna hebben we nog tot redelijk laat zitten kletsen en op de bank gehangenen hebben we vervolgens nog een hele cake verorbert.

26 December was het Boxing Day, geen tweede kerstdag dus. Soms doen mensen hier het kerstdiner nog een keer over op de 26e, maar dan met de andere kant van de familie; soms worden gewoon de restjes van de dag ervoor opgemaakt en bij ons gebeurde er dus niks.
Dat maakte me op dat moment wel een beetje verdrietig en de heimwee sloeg toch wel een beetje toe, dus toen zijn Arianna en ik maar naartowngegaan om te kijken wat voorsalessommige winkels hadden. Niet heel veel bijzonders helaas.
Wat ik ook wel echt miste, was een uitgebreide brunch met allemaal lekkere broodjes en andere dingetjes. Daar doen ze hier helemaal niet aan, pffff.

Nog iets bijzonders hier. Of in ieder geval iets anders. In Nederland zet je een piek op je kerstboom, maar een piek bestaat hier helemaal niet. Hier in Engeland heb je de keuze uit een ster of een engel, en dus zie je kerstbomen met echt gigantische engelen op de top. Beetje apart, en niet echt mijn smaak, maar vooruit.
Daarnaast noemen ze kerstballen hierbaubles.Daar hadden we dus echt nog nooit van gehoord en Arianna moet steeds lachen als ze het woord hoort. Volgens Gill worden ze geenchristmas ballsgenoemd, omdat je ballen nogal verkeerd op kan vatten. Tja.

Zoals ik in het begin al zei, het is alweer 2016. Best raar. 2020 is nu dichterbij dan 2010 en toch heb ik nog altijd het idee dat 2010 erg kort geleden was.
Om maar even met een kleine terugblik te beginnen, 2015 was voor mij best een speciaal jaar. Aan het begin van het jaar heb ik mijn rijbewijs gehaald. Ik heb me door allemaal schoolexamens en mondelingen heen geworsteld. De LSD op school, die erg speciaal was. Het vele, vele leren en studeren en dan eindelijk toch echt de centrale examens. Een geweldig weekje vakantie met vriendinnen in het mooie Màlaga. En dan de lang verwachte examenuitslag, het lange wachten op dat ene telefoontje met de (niet zo onverwachte) uitslag dat ik echt mijn gymnasium diploma gehaald had! Het feit dat ik besloot zeven maanden in Engeland door te brengen en dat ik eind augustus dan toch echt op het vliegtuig stapte in mijn eentje.
Ik heb veel gedaan dit jaar en ik ben toch wel trots op mezelf!
Dit jaar hoop ik naar de universiteit te gaan, het liefst in Utrecht, hoop ik een kamer te vinden en op mezelf te gaan wonen, en hoop ik dan toch eindelijk een baantje te gaan zoeken&vinden. Ja, dit kan nog wel eens een druk jaar worden.

Oud&Nieuw was, zoals verwacht, wel weer een beetje anders dan ik gewend was. Gelukkig was het niet zo dat Gill om 23 uur in bed dook en ons alleen achterliet. We gingen naar Ann(e), een vriendin van Gill, waar haar zoons en ook andere vrienden waren. Al met al een gezellige boel. We hadden allemaal lekkere hapjes en om te tijd wat door te komen, deden we een spelletje met kleine cadeautjes die je steeds moest stelen van anderen. Aan het eind van het spel was ik weer heel wat chocola en een kraslot rijker.
Nee, helaas geen oliebollen dit jaar, maar er was wel een overheerlijke chocoladetaart. Die oliebollen heb ik echt niet gemist.
Enkele minuten voor twaalf hebben we de tv aangedaan en keken we naar de London Eye. Daar was namelijk een grote vuurwerkshow en op de Big Ben werd er afgeteld van 1 minuut tot 0. Om twaalf uur hebben we iedereen een gelukkig nieuwjaar gewenst en hebben we naar het vuurwerk op de tv gekeken.
Buiten was ook wel wat vuurwerk, maar het was koud en niet echt waard om daar te gaan kijken.
Dit was dus een erg gezellig en geslaagd Oud&Nieuw!

Vuurwerk mag men hier het hele jaar door kopen en afsteken. Het afsteken mag alleen niet gebeuren na 11 uur ‘s avonds, behalve op oudjaarsdag. Dan mag je namelijk de hele avond en nacht door knallen. Het rare is, is dat dat amper gebeurd. In Nederland word je op oudjaarsdag soms wakker geknald om 8 uur ‘s ochtends, maar hier is geen knal te bekennen. Rond middernacht licht heel de hemel op in Nederland van al het vuurwerk en overal is rook en de grond ligt de dag erna bezaait met rood papier. Ik heb hier maar één vuurwerkpot op de grond zien staan, verder niks. Er werd wat geknald om twaalf uur, maar na een kwartier was het dan ook wel weer stil.
Vind het toch wel apart dat het hier zo vreedzaam kan gaan, terwijl in Nederland elk jaar weer mensen in het ziekenhuis belandden en hulpverleners worden bekogelt en belaagd. Logisch dat ze dan de regels continu strenger maken en de tijd dat je mag afsteken steeds korter maken.
Ach ja, ik miste het bibberend buiten staan en naar de lucht kijken wel een beetje hoor.

School begint morgen weer, dus ik ga maar eens wat huiswerk maken.
Doeei!

Panto, verjaardag en andere dingen

Hoi allemaal!

Poe, het is alweer een tijdje geleden dat ik wat heb geschreven en dat komt mede doordat ik het behoorlijk druk had.
Laten we beginnen bij vrijdag 11 december: panto-dag.

Het was simpelweg echt ontzettend leuk. Het verhaal dat werd gespeeld wasSneeuwwitje en de zeven dwergenen er was heel veeldans en zang. Een panto is dus iets waarbij het publiek moet deelnemen, dus iedereen zong liedjes mee en klapte mee. Daarnaast moesten we heel hard gaan schreeuwen naar bijvoorbeeld Sneeuwwitje als ze gevaar liep. Ook hadden ze dit jaar 3D-effecten, dus op een gegeven moment moesten we een bril opzetten en kwamen allemaal spoken en spinnen op ons af gevlogen. Beetje griezelig, maar wel heel leuk gedaan :)

Die zaterdag ben ik nog even met Arianna met de trein naar Canterbury gesjeesd om bij de Primark een lelijke/schattige kersttrui te kopen en de volgende dag ben ik nog met Annika en Lola (Engelse vriendin) naar Maidstone geweest. We hebben niet zo heel veel gedaan, gewoon wat winkels in en uit en veel gekletst, maar het was wel heel gezellig.

Op de dinsdag (15 december) zouden Otilia, Annika en Alina langskomen 's avonds en zouden we met zijn allen gaan eten. We waren dus in totaal met 6 meisjes en het was heel gezellig. We hadden de tafel vol gezet met allemaal hapjes: stukjes pizza, quiche, stokbrood, chipjes, broodstengels, verschillende kaasjes en vlees, saucijzenbroodjes enzovoort. Ook had Gill christmas crackers gekocht, dus die moesten we natuurlijk met zijn allen uitproberen.
De gastmoeder van Otilia en Annika had cakejes gebakken, dus toen we genoeg gegeten hadden, kwamen die op tafel. Ze waren zo schattig en lekker! :D
Ondertussen was Gill in de keuken verdwenen. Opeens deed Arianna vervolgens de lichten uit en kwam Gill binnenlopen met een verjaardagskaart met brandende kaarsjes erop en begon iedereen 'happy birthday' te zingen. Zo lief!
Het was dus gewoon een soort van stiekem verjaardagsfeestje voor mij! :)

En ja, dit was ook alweer de laatste schoolweek van het jaar 2015... Op school hebben we de hele week niet veel gedaan, niemand had echt puf om nog iets te doen. Op donderdag had elke community een 'christmas party', waarbij we een lesuur lang wat rare spelletjes deden. Beetje suf, maar vooruit. De vrijdag hoefden we pas om 10:45 uur op school te zijn. Eindelijk mochten we een keer uitslapen pffff. Nou, dat was wel even lekker hoor. Vervolgens had ik een tussenuur, heb ik nog wat kerstkaartjes uitgedeeld en ontvangen en had ik daarna nog een uurtje biologie (waar we niks hebben gedaan). En toen... Prefect Entertainment.
Dit is eigenlijk een groepje laatstejaars dateen uur lang een aantal leraren een beetje voor gek zet. Of ja, een beetje. Ze hebben afgelopen jaren geregeld een docent aan het huilen gekregen, omdat het gewoonweg zo kwetsend was. Dit is nu geloof ik niet gebeurd.
De Year 13's speelden de Hongerspelen na en het was echt grappig en leuk gedaan. Hoewel ik lang niet alle leraren ken, was het toch erg vermakelijk.
En toen was de kerstvakantie begonnen! Helaas betekent dit niet dat ik de hele vakantie geen ruk uit hoef te voeren. Direct na de vakantie heb ik mock examens (oefenexamens) van psychologie, wiskunde en scheikunde en ondertussen moet ik ook nog de toetsstof voor biomedische wetenschappen gaan bestuderen. Maar goed, dat komt na kerst wel...

En zondag was het zover! Papapapaaaaaa. Ik ben 19 jaartjes oud geworden en het is nu toch wel een raar idee dat ik volgend jaar geen tiener meer ben. Anyway. Mijn verjaardag. Susanna was de dag ervoor al terug naar Duitsland vertrokken, helaas. Ze heeft me nog wel een cadeautje gegeven, ook alvast voor kerst, dus die mag ik morgen uitpakken.
Arianna en ik hebben die avond een film gekeken tot na twaalven 's nachts, waarna Arianna me vol enthousiasme feliciteerde en me mijn cadeautje (kalender van All Time Low) gaf en een heel lief kaartje. Vervolgens zijn we in bed gedoken en de volgende ochtend kreeg ik cadeautjes van Gill en haar vriendin. Ik ben niet zo van de armbanden en kettingen enzo, maar ik heb van Gill echt een supermooi armbandje en kettinkje gekregen, dus ik ga ze wel echt dragen nu. Ook mocht ik dan eindelijk het pakket van mijn ouders openmaken die ik al een aantal dagen eerder had ontvangen! Zoveel leuke cadeautjes en verrassingen, dat maakte mijn dag echt goed. :)
Rond twaalf uur zijn we naar eencarverygegaan voor een traditionele Engelse Sunday roast. We konden kiezen uit vier verschillende soorten vlees en verder waren er geroosterde aardappeltjes, Yorkshire puddings, verschillende groentes (sperzieboontjes, wortel, rode kool, bloemkool etc.) en natuurlijk Engelse gravy. Daarna heb ik nog citroen cheesecake als toetje gehad. Het was erg lekker en heel gezellig!

Ik dacht dat ik bijna klaar was met mijn verhaal, maar ik heb nog veel meer te vertellen. Dinsdag en woensdag heb ik namelijk ook nog van alles ondernomen.
Laten we beginnen met dinsdag. Arianna en ik zijn een dagje naar Londen geweest. Arianna had afgesproken met een meisje van haar organisatie en ik met de drie Nederlandse meisjes van mijn organisatie. We gingen samen met de trein heen en aan het eind van de dag zijn we samen ook weer teruggegaan. Ik ben naar Hyde Park geweest, waar een soort kermis was opgebouwd (Winter Wonderland), vervolgens ben ik met de underground naar Camden Town gegaan (zo leuk daar!) en toen met de underground naar Oxford Street. Hier hebben we bij een Italiaans restaurant een pizza gegeten en hebben we uiteindelijk allemaal afscheid van elkaar genomen. We hebben uiteindelijk best wel veel gelopen, maar ook best veel gezien. Om 8 uur 's avonds kwam ik Arianna weer tegen op het treinstation en zijn we terug naar Ashford gegaan. We waren beiden helemaal kapot, oeps. Maar goed, het was het waard!

De volgende dag konden we weer niet uitslapen, man man man. Ten eerste was het Gill haar verjaardag en ten tweede zouden we met een vriendin van Gill (en Gill zelf natuurlijk) een dagje naar Leeds Castle gaan. Dus. In de ochtend hebben we onze cadeautjes aan Gill gegeven, haar gefeliciteerd en daarna snel ontbeten.
Het was echt een prachtige dag met helblauwe lucht en een zonnetje aan de hemel. We zijn eerst naar een kerstmarktje op het terrein geweest. Vervolgens zijn we door de tuinen van het kasteel gelopen en hebben we eventjes een kopje thee gedronken en geluncht.

Overal waren grote vijvers, heel veel vogels en zwanen, vooral zwarte zwanen. Weetje van de dag: Alle zwanen zijn eigendom van de koningin, dus je mag ze pas aanraken als je haar toestemming hebt gevraagd.
Een eindje van het kasteel af was een doolhof, dus daar moesten we natuurlijk even in. We konden alleen met geen mogelijkheid het middelpunt vinden, oepsie. Onder het doolhof was een soort grot en de muren waren allemaal versierd met schelpen, wat best wel bijzonder was.
Daarna hebben we nog een kleine versie van een roofvogelshow bijgewoond. Ze lieten drie verschillende vogels zien, alleen de uil wilde niet echt vliegen. Arm beestje.
En toen gingen we het kasteel in!

Omdat het bijna kerst is, had men elke kamer in het kasteel helemaal versierd. Overal stonden kerstbomen en andere kerstversiering en er speelden verschillende kerstliedjes.Is wel echt de moeite waard om eens te bezoeken!
Al met al was dit een erg geslaagde dag. :)

Het is vandaag Christmas Eve en morgen is het dus kerst! Joepieeee.
Nee, ik heb nog steeds geen idee wat we gaan doen, maar goed. We zien vanzelf...
Ik heb geen idee wanneer ik mijn volgende blog zal schrijven, misschien pas na oud&nieuw in het nieuwe jaar.

Dus bij deze wil ik jullie een fijne kerst wensen en ja, alvast een heel gelukkig nieuwjaar! <3

We wish you a Merry Christmas
We wish you a Merry Christmas
We wish you a Merry Christmas
And a Happy New Year

100 dagen!

Jaaaa! Het is echt waar. Ik ben hier nu precies 100 dagen. Het is 100 dagen geleden dat ik mijn kleine kikkerlandje verliet en op het vliegtuig stapte! Ja, ook 100 dagen geleden sinds ik voor het laatst mijn ouders en broertje in levende lijve heb gezien en 100 dagen geleden sinds ik ze een knuffel heb gegeven. Voordat ik naar Engeland vertrok was het langste dat ik ooit van huis wasgeweest zonder ouders één lullig weekje (examenreis). En ja, hetis soms wel moeilijk, maar we gaan gewoon door! Ik ben ergens toch wel een beetje trots op mezelf.
De tijd lijkt zo snel te gaan. Ik ben serieus al op de helft van dit avontuur!

Het is inmiddels december en Gill heeft ons een advent kalender gegeven om af te tellen tot kerst, joepiee! Chocolade elke dag :)

In ons hoekje in de common room is ook een kerstboompje verschenen en inmiddels staan er al meerdere kerstbomen in de common room en hangt overal versiering.
Ook in de school zelf staat inmiddels een kerstboom en echt iedereen begint in de kerststemming te komen. Volgende week gaan we hier het huis versieren! Enige probleempje momenteel is het kopen van kerstcadeautjes. Want wat moet je mensen geven voor kerst als je ze helemaal niet zo goed kent, je geen verlanglijstje hebt en ook niet weet wat een normaal bedrag is om te besteden?! Daarnaast is Gill ook nog twee dagen voor kerst jarig, dus daar moet ook nog een cadeautje voor worden gekocht. En niet te vergeten... Kerstkaartjes. Mensen op school geven kerstkaartjes aan elkaar, dus het lijkt me lief om ze ook een kaartje terug te geven. Stress, stress aaah!

Gill vertelde gisteren dat de begeleider van de internationale studenten, en tevens mijn scheikunde leraar, had gezegd dat alle docenten erg onder de indruk waren van mijn werk en dat ik mijn huiswerk altijd zo goed maakte en zo 'dedicated' was. En hij had nog gezegd dat ik waarschijnlijk zonderveel moeite bij een Engelse universiteit binnen zou kunnen komen. Nou, dat voelt toch wel even goed om te horen hoor.

Ik heb verder niet veel spannends te vertellen. Het gaat allemaal zijn gangetje.
Of ja... Donderdag (3 december) had ik biologie en we moesten een vis ontleden. We moesten op zoek naar de kieuwen en er één uitsnijden. De glazige vissenogen staarden je aan en de geur was echt om te kotsen. Vervolgens gingen mensen ook nog de ogen eruit proberen te halen en sommigen gingen met veel hakwerk in de schedel op zoek naar de hersenen. Echt, gadverdamme.
De rest van de dag had ik de geur van vis aan mijn handen en hoe vaak ik ze ook waste, het leek maar niet weg te gaan. :(

En zelfs Sinterklaas is me dit jaar niet vergeten! Ben ik blijkbaar toch braaf genoeg geweest. Ja, ja, er kwam een heel leuk pakketje met de post.

Chocolade kruidnootjes, schuimpjes, marsepein, mix om zelf pepernoten te bakken. En een chocoladeletter voor Arianna, Susanna en Gill. Dat maakte mijn dag wel weer helemaal goed.
Dankuuuuu Sinterklaaaaaasje en zijn Pieterbaaaasje!
En alsof dat nog niet genoeg was, kreeg ik van Arianna ook nog een cadeautje. Ze had vrijdagavond, toen ik al in bed lag, een tasje met een mok en chocolade op mijn stoel aan de keukentafel gezet en dat vond ik dus toen ik 's ochtends op 5 december naar beneden kwam. Echt superlief!

De rest van onze zaterdag hebben we besteed met winkelen. We zijn op zoek geweest naar cadeautjes voor Gill (kerst en haar verjaardag) en voor een kleinigheidje voor Susanna voor 6 december. In Duitsland is 6 december namelijk St. Nicolaas dag.
En wonder boven wonder hebben we alle kerstcadeautjes voor Gill en heb ik ook nog een cadeautje voor haar verjaardag, yes! Nu alleen nog de cadeautjes voor Arianna...

Oh, ja. Nog even over die toets van statistiek van vorige keer... Ik had 96% goed, 50 van de 52 punten. Oeps. Iedereen wil me hier houden, zowel docenten als vriendinnen. Dat is op zich wel een goed teken, toch? Maarunfortunately peanutbutter.

En vrijdag ispanto! Ik heb het geloof ik al vaker genoemd, maar 11 december gaan we met bijna de hele school naar het Marlow Theatre in Canterbury voor een pantomime. Dit is een echte Engelse traditie rond kerst en heel de school is nu al helemaal enthousiast.Wat is een pantomime? Klik hier voor de wikipedia pagina (Engels sorry, de Nederlandse is niet correct).
Ik heb er echt heel veel zin in!

I've always wondered what the world would be like.
If we all just took, two steps back and prayed for peace.
I've always wondered how the air would smell.
Do you think that we be able to tell, without the smell of fear?
That we're going to hell

Ben ik weer!

Hoi!

Het is al weer even geleden dat ik een bericht hier heb geplaatst, maar ik had niet heel veel te vertellen en ook had ik het redelijk druk met leven.
Het is toch verwonderlijk hoe ik het hier bijna even druk met school kan hebben als in Nederland, terwijl ik maar vier vakken heb in plaats van een stuk of tien. Maar ja, dat is het 'A levels leven' hier.

De eerste week school na de herfstvakantie was wel weer even moeilijk, maar weer naar school gaan na de vakantie is altijd al moeilijk geweest. De essays voor psychologie blijven maar binnenstromen en ondertussen zit ik maar wat uit mijn neus te eten tijdens biologie, omdat het zo makkelijk is. Tja.
Ik leer ook nog wel nieuwe dingen hoor! Bij scheikunde gaan we veel dieper op de meeste dingen in (behalve op de onderwerpen die ik zo leuk vind, pffff) en ik leer zelfs nog nieuwe dingen bij wiskunde!

14 November zijn we een dagje naar London geweest! Ja, alweer, ja.
Het was nog geen 24 uur na de aanslagen in Parijs, dus ik voelde me die ochtend niet helemaal op mijn gemak. London is zo'n gigantische stad en iemand hoeft maar een bom te verstoppen op Trafalgar Square (laat beppe dit maar niet lezen, shhhh)... Gelukkig voelde ik me niet echt onveilig toen we in London rondliepen en is er niks gebeurd!
Dit keer zijn we met de trein naar Charing Cross gegaan en hebben we de bus genomen naar Regent Street. Het werd een soort van shopdagje. Eerst zijn we bij M&M's World naar binnen geweest. Het was allemaal wel heel grappig gedaan, maar poe wat een commerciële zooi zeg :D

Vervolgens zijn we bij Hamleys naar binnen geweest, want volgens Gill moesten we dit echt eens gezien hebben. Het is echt een gigantische speelgoedwinkel met wel 5 (?) verdiepingen en ze hebben werkelijk waar alles! Ook stonden overal medewerkers bepaalde speeltjes te demonstreren, bellen te blazen en met vliegtuigjes te spelen. Hetkind kwam wel weer even in ons naar boven :P
We zijn nog door Oxford Street gelopen, wat winkels in geweest en we hebben nog ergens een kopje thee gedronken.
De kerstverlichting hing al in de straten van London enhet zag er echt leuk uit. Overal verschillende versieringen en lampjes in het blauw en geel boven de straten en in de bomen.
Het wordt hier al rond vier uur/half vijf donkerenArianna zei al enthousiast: ''London looks so beautiful at night!'' Maar het was dus nog maar half vijf, oeps. Het wordt hier veel eerder donker dan thuis in Nederland, hmppf. Niet leuk.

Het kerstgebeuren is hier trouwens ook al in volle gang. Het begon eigenlijk al halverwege september, maar de eerste kerstbomen in de winkels beginnen nu langzaamaan tevoorschijn te komen. Voor mijn gevoel wel erg extreem vroeg, aangezien we in Nederland altijd eerst de Sinterklaas-hysterie gehad moeten hebben, voordat de echte kerstspullen overal tevoorschijn komen. Ik vind het overigens wel gezellig, al die lampjes en versieringen overal.

En ja ja, zaterdagmiddag (21 november) bedachten Arianna en ik dat we echt eens moesten gaan koken en dat we dat die zondag wel konden doen. Het plan: echte Italiaanse lasagne maken.
We zijn 'snel' naar de supermarkt gesjeesd, in de storm, en hebben met zijn tweetjes de ingrediënten gekocht voor de volgende dag.
We hebben in totaal wel bijna drie uur in de keuken gestaan gisteren, maar het was het waard! Helemaal zelf hebben we een tomatensaus (met een beetje hulp van Arianna's moeder) en bechamelsaus gemaakt en vervolgens de lasagne gebouwd en in de oven geschoven. En lekker dat ie was! Begin toch een beetje vertrouwen te krijgen in mijn kookkunsten :D

En nog een spannend nieuwtje, ja ja. Ik heb me ingeschreven voor de studie Biomedische Wetenschappen aan de Universiteit Utrecht! Woehoeee. Er zit nog wel een decentrale selectie aan te komen, maar ik ben op dit moment zeer positief daarover. We zullen zien...

En nu we het toch over universiteiten hebben... Het gaat hier in Engeland zo ontzettend anders. Voor mijn gevoel veel ingewikkelder.
Zoals ik misschien al eerder heb verteld, kun je hier alleen naar de universiteit als je je A-levels hebt gedaan. A-levels zijn de examens die je aan het einde van Year 12 en Year 13 doet (vergelijkbaar met klas 5 en klas 6 van het vwo in Nederland).
Alle universiteiten hier hebben eisen voor de cijfers die je moet halen om toegelaten te worden. Dit kan zijn dat je minimaal 3 B's moet halen op je 3 vakken of 2 A's en een B. De hoge, goede universiteiten eisen vaak 3 A's of zelfs nog hoger, voordat ze jetoelaten. Het onhandige is, is dat je je hier aan het begin van Year 13 al ingeschreven moet hebben voor de universiteit, terwijl je dus je cijfers helemaal nog niet weet. De examens zijn namelijk pas in mei/juni.
Het is hier ook helemaal niet zo dat je zelf kan kiezen naar welke universiteit je wil en dat je dan 100% zeker bent dat je daar terecht komt.
Je moet namelijk jouw top 5 van universiteiten doorgeven en zij kunnen jou vervolgens een aanbod doen om daarte komen studeren. Het kan dus maar zo zijn dat alleen de universiteit op jouw nummer 5 je wil hebben, terwijl je daar eigenlijk niet echt heen had gewild. Jammer dan.
Ook moet je op dit aanmeldingsformulier een 'personal statement' schrijven, oftewel jezelf promoten en vertellen waarom jouw capaciteiten zo goed bij je gekozen studie passen. Het is hier ook heel belangrijk dat je vrijwilligerswerk doet, je inzet voor een goed doel of andere taken doet in en om de school. Allemaal omdat het goed staat op je 'personal statement'. Pffff.
Daarnaast schrijft elke leraar nog een hele paragraaf over hoe je het doet bij zijn vak en hoe je je gedraagt in de les. Dat stuur je dan allemaal naar de vijf gekozen universiteiten, inclusief je voorspelde cijfers. Want ja, je examencijfers krijg je pas negenmaanden later. De leraren voorspellenhier aan het begin van Year 12 het cijfer dat ze verwachten dat je aan het eind van Year 13 zal gaan behalen. Dit baseren ze op je cijfers vande voorgaande jaren en op één of twee lullige toetsjes aan het begin van het jaar. Als je dus niet oppast, zit je voor de rest van die twee jaar met een slecht voorspeld cijfer opgescheept en wil geen enkele universiteit je hebben.Voor mijn gevoel brengt deze manier van cijfers geven en je aanmelden voor de universiteit echt ongelooflijk veel stress met zich mee. Niets voor mij :P
Het collegegeld is hier trouwens 9.000 pond per jaar en je moet zelfs dokken om je in te schrijven voor de universiteit (ja betalen voor je aanmelding via een Engelse versie van Studielink ja). Beetje Amerikaanse toestanden hier. En dan te bedenken dat wij het in Nederland nu al duur vinden, omdat we niks meer van de overheid krijgen.
Ben ik even blij dat ik in Nederland woon en ben opgegroeid (ja, ja Nederland is soms zo slecht nog niet).

Overigens, als er vragen zijn, barst los! Ik kan soms niet zo goed dingen uitleggen, dussss.

Ik heb woensdag een toets van statistiek, dus ik ga even in een hoekje huilen en hopen datwoensdag op magische wijze verdwijnt (nee, grapje hoor, komt goed).
Doeeeeei!